دوره 12، شماره 2 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1399 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 76-70 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zand V, Hosseinpoor P, Baradaranfar M, Meybodian M, Mandegari M, Vaziribozorg S et al . Investigation of Serum Zinc Level in Patients with Hearing Loss and its Association with Tinnitus. tkj 2020; 12 (2) :70-76
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1015-fa.html
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1015-fa.html
زند وحید، حسین پور پژمان، برادران فر محمد حسین، میبدیان مجتبی، ماندگاری محمد، وزیری بزرگ صدیقه و همکاران.. ارتباط سطح سرمی روی با وزوز گوش در بیماران با کاهش شنوایی. فصلنامه علمی تخصصی طب کار. 1399; 12 (2) :70-76
وحید زند 
، پژمان حسین پور ، محمد حسین برادران فر ، مجتبی میبدیان ، محمد ماندگاری ، صدیقه وزیری بزرگ ، محمد حسین دادگرنیا*
، پژمان حسین پور ، محمد حسین برادران فر ، مجتبی میبدیان ، محمد ماندگاری ، صدیقه وزیری بزرگ ، محمد حسین دادگرنیا*
دانشیار، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
متن کامل [PDF 558 kb]
(454 دریافت)
| چکیده (HTML) (1516 مشاهده)
ارتباط سطح سرمی روی با وزوز گوش در بیماران با کاهش شنوایی
وحید زند[1]، پژمان حسین پور2، محمدحسین برادران فر3، مجتبی میبدیان1، محمد ماندگاری1،
صدیقه وزیری بزرگ4، محمد حسین دادگرنیا5*
چکیده
مقدمه: در این مطالعه در صدد شدیم تا به بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا کاهش شنوایی بپردازیم و ارتباط آن را با میزان وزوز گوش بیماران بسنجیم.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران شرکت‌کننده در ابتدا به‌وسیله یک متخصص گوش و حلق و بینی به‌وسیله شرح‌حال و معاینه فیزیکی ویزیت شده و ازنظر کاهش شنوایی و همچنین اندازه‌گیری شدت و فرکانس وزوز گوش توسط تست‌های شنوایی‌سنجی استاندارد تحت بررسی قرار گرفتند سپس جهت بررسی سطح سرمی روی تحت نمونه‌گیری از خون ناشتا قرار گرفتند.
نتایج: میانگین سطح سرمی روی 62/27±32/85 و میانگین فرکانس وزوز گوش 76/2 ± 94/4 بوده که هر دو بین گروه‌های مختلف اختلاف معناداری داشته‌اند (001/0 P =). میانگین شدت وزوز گوش نیز 56/4 ± 77/7 بوده است و بین گروه‌های مختلف اختلاف معناداری نداشته است (677/0 P =). سطح سرمی روی و فرکانس وزوز گوش با ضریب همبستگی 205/0 (032/0 P =) و سطح سرمی روی و میزان شدت وزوز گوش با ضریب همبستگی 249/0 باهم در ارتباط بوده‌اند (009/0 P =).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش مشخص شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند.
واژههای کلیدی: روی، کاهش شنوایی، وزوز گوش
مقدمه
References:
متن کامل: (1041 مشاهده)
ارتباط سطح سرمی روی با وزوز گوش در بیماران با کاهش شنوایی
وحید زند[1]، پژمان حسین پور2، محمدحسین برادران فر3، مجتبی میبدیان1، محمد ماندگاری1،
صدیقه وزیری بزرگ4، محمد حسین دادگرنیا5*
چکیده
مقدمه: در این مطالعه در صدد شدیم تا به بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا کاهش شنوایی بپردازیم و ارتباط آن را با میزان وزوز گوش بیماران بسنجیم.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران شرکت‌کننده در ابتدا به‌وسیله یک متخصص گوش و حلق و بینی به‌وسیله شرح‌حال و معاینه فیزیکی ویزیت شده و ازنظر کاهش شنوایی و همچنین اندازه‌گیری شدت و فرکانس وزوز گوش توسط تست‌های شنوایی‌سنجی استاندارد تحت بررسی قرار گرفتند سپس جهت بررسی سطح سرمی روی تحت نمونه‌گیری از خون ناشتا قرار گرفتند.
نتایج: میانگین سطح سرمی روی 62/27±32/85 و میانگین فرکانس وزوز گوش 76/2 ± 94/4 بوده که هر دو بین گروه‌های مختلف اختلاف معناداری داشته‌اند (001/0 P =). میانگین شدت وزوز گوش نیز 56/4 ± 77/7 بوده است و بین گروه‌های مختلف اختلاف معناداری نداشته است (677/0 P =). سطح سرمی روی و فرکانس وزوز گوش با ضریب همبستگی 205/0 (032/0 P =) و سطح سرمی روی و میزان شدت وزوز گوش با ضریب همبستگی 249/0 باهم در ارتباط بوده‌اند (009/0 P =).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش مشخص شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند.
واژههای کلیدی: روی، کاهش شنوایی، وزوز گوش
مقدمه
یکی از شایع‌ترین شکایات بیمارانی که به کلینیک‌های گوش و حلق و بینی مراجعه می‌کنند کاهش شنوایی می‌باشد که علل بسیار زیادی برای آن مطرح است. علت ایجاد این علامت در گروهی از بیماران، اختلال در مسیر هدایت صوت (کاهش شنوایی هدایتی) و در گروهی اختلال در گیرنده‌های حسی یا مسیر عصبی این گیرنده‌ها تا قشر مغز (کاهش شنوایی حسی- عصبی) می‌باشد (1) .وزوز گوش نیز یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم شنوایی است که 17 درصد افراد جامعه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حتی میزان شیوع آن در افراد سالمند به 33 درصد هم می‌رسد (1, 2). کیفیت زندگی فرد ممکن است شدیداً توسط اثرات سایکولوژیک وزوز بر روی بیمار اثر گذاشته و به‌طور غیرمستقیم خانواده وی نیز تحت تأثیر قرار دهد (3).
وزوز گوش با انواع مختلفی از بیماریهای شنوایی همراهی دارد، هر چند در 10-8 درصد از بیماران، میزان شنوایی طبیعی بوده و هیچ دلیل واضحی برای وزوز گوش پیدا نشده است (4, 5). پروتکل‌های درمانی متعددی از قبیل مکمل‌های ویتامین ب 12، آنتی‌هیستامین‌ها، باربیتورات ها، داروهای بی‌حسی، مهارکننده‌های کانال‌های کلسیم، وازودیلاتورها، شلکننده‌های عضلانی، داروهای ضد تشنج و همچنین روش‌های درمانی مانند سایکوتراپی، الکتروتراپی وTinnitus Maskers به‌منظور کاهش شدت وزوز گوش مورد استفاده قرار گرفته ولی متأسفانه پاسخ آن کم یا ناچیز بوده است (6).
یکی از عواملی که به‌عنوان عامل مؤثر در وزوز گوش مورد بررسی قرار گرفته است عنصر روی است (7-9). روی یک عنصر ضروری در بدن است که نقش مهمی در رشد و بلوغ ارگان‌ها بر عهده دارد (10). یون روی همچنین در سیستم اعصاب مرکزی از انتهای نورون‌ها به فضای سیناپتیک آزاد می‌گردد. در مطالعات متعدد تئوری‌های مختلفی در مورد نقش روی در وزوز گوش بیان شده است (11-13). در این مطالعه در صدد شدیم تا به بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا کاهش شنوایی بپردازیم و ارتباط آن را با میزان وزوز گوش بیماران بسنجیم.
روش‌بررسی
در این مطالعه مقطعی (Cross-Sectional) پس از اخذ تأییدیه کمیته اخلاق و کسب رضایت‌نامه آگاهانه، 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی (درمانگاه خاتم‌الانبیا یزد طی سال 1394) مراجعه کردند، با استفاده از روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل ابتلا به کاهش شنوایی اثبات شده با ادیومتری، سن بالای ٢٠ سال و عدم استفاده از داروهای مکمل دارای روی بوده است. معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل ابتلا به دیابت، بیماریهای قلبی، نارسایی کلیوی و وجود اختلالات آناتومیکی مادرزادی سیستم شنوایی بوده است. لازم به ذکر است مواردی که کاهش شنوایی با عدم همراهی وزوز گوش وجود داشت نیز از مطالعه حذف گردید.
بیماران شرکت‌کننده در ابتدا به‌وسیله یک متخصص گوش و حلق و بینی به‌وسیله شرح‌حال و معاینه فیزیکی ویزیت شده و تحت بررسی از نظر کاهش شنوایی توسط تست‌های شنوایی‌سنجی استاندارد قرار گرفته (دستگاه شنوایی‌سنجی:Madsen, Denmark) و در مواردی که کاهش شنوایی حسی عصبی یک‌طرفه وجود داشته است، بیماران تحت MRI قرار گرفته تا ضایعات CP-angel مشخص شوند. سپس با تعیین نوع کاهش شنوایی و داشتن معیارهای ورود به مطالعه، تحت نمونه‌گیری از خون ناشتا جهت بررسی سطح سرمی روی و همچنین اندازه‌گیری شدت و فرکانس وزوز گوش (به‌وسیله تست‌های مربوطه به سنجش وزوز گوش) قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع کاهش شنوایی موجود در مطالعه به سه گروه کاهش شنوایی حسی عصبی «SNHL یک‌طرفه»، «SNHL دوطرفه» و «Mixed Induced Hearing Loss» تقسیم گردیدند. اطلاعات به‌دست‌آمده وارد چک‌لیست شده و سپس توسط نرم‌افزار 23 SPSS مورد تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفت و از طریق آزمون‌های ANOVA، بررسی دو به دو بر اساس متغیر وابسته و ضریب همبستگی Pearson آنالیز شدند. از لحاظ آماری موارد با مقادیر p-valueکمتر از 05/0 به‌عنوان معنی‌دار تلقی گردیدند.
نتایج
در این مطالعه 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. از بین 110 بیمار شرکت‌کننده در این پژوهش تعداد 58 نفر آن‌ها مرد و تعداد 52 نفر، زن بوده‌اند. میانگین سنی در بیماران مورد بررسی 07/12±58/57 سال بوده است. همان‌طور که ذکر شد بر اساس نوع کاهش شنوایی مسجل شده برای بیماران، بیماران به سه دسته SNHL یک‌طرفه، SNHL دوطرفه وMixed Induced Hearing Loss تقسیم گردیدند. تعداد بیماران مبتلا به SNHL یک‌طرفه 54 نفر (1/49 درصد)، مبتلایان به SNHL دوطرفه 47 نفر (7/42 درصد) و 9 نفر مبتلا به Mixed Induced Hearing Loss (2/8 درصد) بوده‌اند.
در بررسی میزان سطح سرمی روی بیماران، میانگین سطح سرمی 62/27±32/85 بوده که کمترین مقدار مشاهده شده در بیماران 22 و بیشترین مقدار آن نیز 185 بوده است. میانگین سطح سرمی روی در SNHL یک‌طرفه 66/14±78/88، در بیماران مبتلا به SNHL دوطرفه 45/18±51/70 و در بیماران Mixed Induced Hearing Loss، 19/45±89/141 بوده و این میزان اختلاف در سطح سرمی گروه‌های مختلف از نظر آماری معنادار بوده است (001/0 P =).
در بررسی بیماران از نظر میزان فرکانس وزوز گوش (Pitch)، میانگین فرکانس وزوز گوش در بیماران به 76/2±94/4 بوده است. میانگین فرکانس وزوز گوش در گروه SNHL یک‌طرفه 20/2±00/5 کیلوهرتز، در گروه SNHL دوطرفه 68/1±11/4 کیلوهرتز و در گروه Mixed Induced Hearing Loss 79/5±89/8 کیلوهرتز بوده است که میزان فرکانس وزوز گوش در گروه‌های مختلف اختلاف معناداری داشته است (001/0 P =). در بررسی بیماران از نظر میزان شدت وزوز گوش (Loudness)، میانگین شدت وزوز گوش 56/4±77/7 دسیبل بوده است. میانگین شدت وزوز گوش در گروه SNHL یک‌طرفه 29/4±48/7 دسیبل، در گروه SNHL دوطرفه 23/5±89/7 دسیبل و در گروهMixed Induced Hearing Loss 45/1±89/8 دسیبل بوده است. میزان شدت وزوز گوش در گروه‌های مختلف اختلاف معناداری نداشته است (677/0 P =).
در مقایسه ضریب همبستگی بین متغیرهای سطح سرمی روی با فرکانس وزوز گوش (Pitch) مشخص شد که با ضریب همبستگی 205/0 با هم در ارتباط بوده و از نظر آماری معنادار بوده است(032/0 P =). در مقایسه ضریب همبستگی بین متغیرهای سطح سرمی روی با میزان شدت وزوز گوش (Loudness) مشخص شد که با ضریب همبستگی 249/0 با هم در ارتباط بوده و از نظر آماری معنادار بوده است (009/0 P =).
بحث
وزوز گوش به احساس صوت علیرغم وجود منبع خارجی اطلاق می‌گردد. موارد زیادی در مورد عوامل ایجاد وزوز گوش بیان‌شده است که از میان آن‌ها می‌توان به علل مربوط به سیستم شنوایی (ناشنوایی، آسیب‌های ناشی از اصوات بلند، بیماری منییر، آکوستیک نورینوما و تماس با مواد اتوتوکسیک)، سیستم عصبی (مالتیپل اسکلروزیسو تروما به سر)، متابولیک (اختلالات تیروئید، هایپرلییپیدمی) یا علل روانی (افسردگی و اضطراب) اشاره کرد (5, 14). یکی از عواملی که به‌عنوان عامل مؤثر در وزوز گوش مورد بررسی قرار گرفته است عنصر روی است (7, 9, 15). تئوری‌های مختلفی در مورد نقش روی در وزوز گوش بیان شده است که تعدادی از آن‌ها به اختصار بیان می‌گردد. تئوری اول در مورد اثر مهاری یون روی آزادشده در فضای سیناپسی روی نورون‌های گلوتا مینرژیک است. تحقیقات نشان داده است که کاهش روی سبب فعال شدن گیرنده‌هایN-Methyl-D-Aspartate می‌گردد که نقش مهمی در القای دیس شارژهای مربوط به اپیلپسی دارند و همین عملکرد در گوش نیز سبب ایجاد وزوز گوش می‌گردد (12, 16). تئوری دوم بر نقش روی در ساختار آنزیم کربونیک انیدراز تکیه دارد (13). این آنزیم وظیفه حذف رادیکال‌های آزاد موجود در استریای عروقی کوکلئا بر عهده دارد. در نتیجه کمبود روی باعث نقص عملکرد این آنزیم می‌گردد. تئوری سوم نقش مهاری روی را در مهار پمپ Na-K-ATPase موردبررسی قرار داده است. در این فرضیه کاهش روی سبب تغییر پتانسیل اندوکوکلئار می‌گردد که سبب افزایش تحریک‌پذیری و وزوز گوش می‌گردد (11).
در مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش نشان داده‌شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند. مطالعات انجام شده بر روی ارتباط سطح سرمی روی با میزان وزوز گوش دارای نتایج متناقض مثبت و منفی بوده است.
دکتر حسن‌زاده و همکاران در سال 1384 در مطالعه‌ای که در درمانگاه‌های گوش و حلق و بینی بیمارستان قایم مشهد در بررسی رابطه بین سطح سرمی روی و عملکرد شنوایی در بیماران مبتلا به وزوز گوش انجام دادند موارد زیر را گزارش نمودند. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی انجام گرفته است که در آن 80 بیمار مبتلابه وزوز گوش که هیچ‌گونه پاتولوژی مشخصی در گوش نداشتند با 80 نفر فرد سالم به‌عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه میانگین سطح سرمی در گروه مورد 4/12±1/88 و در گروه شاهد 6/10±5/92 بوده است که این تفاوت از نظر آماری نزدیک به سطح معنادار بوده است(06/0 P =). در این مطالعه 32 نفر (40 درصد) از گروه مورد علاوه بر وزوز گوش، کاهش شنوایی حسی عصبی نیز داشتند که میانگین روی سرم در آن‌ها 06/10±43/78 و 48 نفر (60 درصد) مبتلا به وزوز گوش بدون کاهش شنوایی بوده‌اند که میانگین روی سرم در آن‌ها 01/14±66/83 بوده است که این اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبوده است (05/0 P>). در این مطالعه ارتباط قابل‌توجه و معناداری بین سطح سرمی روی و متوسط حساسیت شنوایی نیز یافت نشده است. تفاوت‌های این مطالعه بامطالعه‌ی فعلی ما در این است که در مطالعه آن‌ها فقط به عدم وجود پاتولوژی در گوش توجه شده و مصرف داروها و سایر مکمل‌ها جز معیارهای خروج از مطالعه نبوده است و همچنین در مطالعه آن‌ها تنها به یک علت کاهش شنوایی پرداخته‌شده است و این در حالی است که در مطالعه‌ی ما کاهش شنوایی به تفکیک نوع کاهش شنوایی تقسیم‌بندی گردیده است و نشان داده‌شده است که میزان سطح سرمی روی به تفکیک نوع کاهش شنوایی متفاوت بوده و از نظر آماری نیز این تفاوت معنادار است. در نهایت این مطالعه نیز همانند مطالعه ما عدم وجود رابطه بین سطح سرمی روی با متوسط حساسیت شنوایی را بیان می‌کند (17).
در مطالعه‌ای که توسط خانم ساکی و همکاران در سال 1391 در مراکز درمانی اهواز در بررسی تأثیر روی به‌عنوان روش درمانی در بیمارانی که از وزوز گوش رنج می‌بردند، انجام شد نتایج قابل‌توجهی به دست آمد. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی بوده است که در آن 60 بیمار که از وزوز گوش رنج می‌بردند با 60 نفر فرد سالم مقایسه گردیدند. گروه مورد نیز بر اساس سطح سرمی روی که به‌صورت سطح زیر 50 میکروگرم بر دسی لیتر و سطح بالای 50 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است تقسیم گردیدند. در این مطالعه نیز برای بررسی میزان وزوز گوش از پرسشنامه 5 سؤالی استفاده شد. در گروه مورد اول میانگین سطح سرمی روی قبل از شروع مکمل روی 7/47 میکروگرم بر دسی لیتر و پس از دو ماه درمان 3/77 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است که از نظر آماری این مقدار معنادار بوده است (02/0 P<). در گروه مورد دوم نیز سطح سرمی روی قبل از دریافت مکمل 6/86 میکروگرم بر دسی لیتر و پس از درمان 2/98 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بوده است (0001/0 P =). در بررسی میزان وزوز گوش نیز میزان متوسط وزوز گوش از 3 به 1 کاهش یافت که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بود. در این پژوهش مانند مطالعه ما، تایید کننده رابطه سطح سرمی روی با وزوز گوش است(18).
مطالعه‌ای توسط Salturk و همکاران در سال 2014 در مرکز گوش و حلق و بینی Okmeydoni استانبول ترکیه بر روی تأثیر سطح سرمی روی بر وزوز گوش بر روی 100 بیمار با وزوز گوش مراجعه کننده به مرکز درمانی، انجام شد. در این مطالعه مواردی همراهی وزوز گوش با Presbycusis، بیماریهای عصبی، آکوستیک نوروما یا گلوبوس تومور، اوتیت مدیای مزمن، اتواسکلروزیس، بیماری Meniere و کاهش شنوایی ناگهانی، از مطالعه حذف شده است. بیماران بر اساس سن به سه گروه تقسیم شدند که گروه اول (18 تا 30 سال) ، گروه دوم (31 تا 60 سال)، گروه سوم (61 تا 78 سال) بوده است. میزان شدت وزوز گوش نیز به‌وسیله تست وزوز گوش و همچنین پرسشنامه اندازه‌گیری گردید. در این مطالعه 12 بیمار (12 درصد) دچار کمبود سطح سرمی روی بودند. در این مطالعه مشاهده شد که سطح سرمی روی در گروه اول و دوم از نظر آماری اختلاف معناداری ندارند ولی در مقایسه گروه سوم با این دو گروه اختلاف سطح سرمی روی در دو گروه از نظر آماری معنادار بوده است(0001/0 P =). این مطالعه همچنین نشان داد که میزان متوسط Air Conductionدر بیماران مبتلا به کمبود روی از سایر بیماران بالاتر بوده است(0001/0 P =). میزان شدت وزوز گوش نیز در بیماران مبتلا به کمبود روی نیز نسبت به سایر بیماران بالاتر می‌باشد (01/0 P =). این پژوهش نیز همانند مطالعه ما وجود رابطه مثبت بین میزان شدت و فرکانس وزوز گوش با سطح سرمی روی را تصدیق می‌کند (19).
در مطالعه‌ای که در سال 1393 منصور ضیایی و همکاران در مراکز درمانی آبادان در مورد تأثیر درمانی مکمل روی بر روی کاهش علایم وزوز گوش انجام گرفت نیز نتایج مثبتی به دست آمد. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی بر روی 60 کارگر مرد مبتلابه وزوز گوش انجام شد. میزان سطح سرمی روی و میزان وزوز گوش که بوسیله پرسشنامه تعیین می‌گردید قبل و بعد از درمان دو ماهه با مکمل روی ثبت شد. گروه مورد نیز بر اساس سطح سرمی به‌صورت بیشتر و کمتر از 50 میکروگرم بر دسی لیتر نیز به دو گروه تقسیم شدند. میانگین سطح سرمی روی در گروه اول قبل از درمان 3/5±7/47 و پس از درمان 16/6±3/77 و در گروه دوم میزان قبل درمان 44/8±6/86 و پس از درمان 42/11±2/98 بوده است و این مقدار تفاوت‌ها نسبت به یکدیگر و نیز گروه شاهد از نظر آماری معنادار بوده است (02/0 P =) میزان وزوز گوش نیز در گروه مورد پس از درمان از 3 به 1 کاهش یافت که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بوده است که همانند این پژوهش تأثیر سطح سرمی روی بر وزوز گوش را تصدیق می‌کند (20).
در مطالعه‌ای که Ochi و همکاران در سال 2003 در مرکز گوش و حلق و بینی بیمارستان St .Marianna ژاپن در مورد ارتباط کمبود سطح سرمی روی با وزوز گوش به‌صورت موردی – شاهدی انجام گرفت. در گروه مورد 73 بیمار که از وزوز گوش رنج می‌بردند و در آن‌ها شرح‌حال از مصرف دارو و همچنین وجود بیماری زمینه‌ای وجود نداشت، قرار گرفتند و در گروه شاهد نیز 38 فرد سالم وجود داشتند. سپس افراد مورد مطالعه تحت بررسی سطح سرمی روی، میزان کاهش شنوایی، شدت و فرکانس وزوز گوش قرار گرفتند. در این مطالعه گروه مورد به دو گروه بیماران مبتلابه کاهش شنوایی با وزوز گوش و بیماران دارای شنوایی سالم با وزوز گوش تقسیم گردیدند. در این مطالعه سطح سرمی روی در بیماران با شنوایی سالم 3/10±8/82 و در بیماران با کاهش شنوایی به‌صورت 6/12±4/91 بود. در این مطالعه تفاوت سطح سرمی روی در دو گروه مبتلا به وزوز گوش و شنوایی سالم و مبتلایان به وزوز گوش با کاهش شنوایی از نظر آماری معنادار می‌باشد (01/0P< ). همچنین در مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به وزوز گوش و شنوایی سالم نسبت به گروه کنترل نیز تفاوت موجود از نظر آماری معنادار بود (01/0P< ) ولی در مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به وزوز گوش و کاهش شنوایی نسبت به گروه کنترل مقادیر به‌دست‌آمده از نظر آماری معنادار نمی‌باشد (64/0 P =). در این مطالعه بار دیگر گروه مورد بر اساس نرمال بودن یا کاهش سطح سرمی روی به میزان کمتر از مقدار طبیعی به دو گروه تقسیم شدند. میزان شیوع کمبود روی در بیماران موردمطالعه 32 درصد می‌باشد. در این مطالعه مشاهده شد که تنها تفاوت میزان شدت وزوز گوش در گروه مبتلا به وزوز گوش و کمبود روی نسبت به دو گروه دیگر از نظر آماری معنادار می‌باشد (05/0P =) و سایر پارامترها از قبیل میزان کاهش شنوایی و فرکانس وزوز گوش تفاوت‌های معناداری ندارند. در این مطالعه برخلاف پژوهش ما موارد همراهی وزوز گوش با کاهش شنوایی را به‌طور کامل به تفکیک نوع پاتولوژی مشخص ننموده است و این ممکن است به علت طیف وسیع پاتولوژی‌ها باعث تفاوت در نتایج دو تحقیق باشد. هرچند این دو تحقیق از نظر نشان دادن ارتباط مثبت سطح سرمی روی با شدت وزوز گوش یکسان بوده‌اند و همچنین در دو تحقیق نشان داده‌شده است که میزان سطح سرمی روی تأثیری بر میزان کاهش شنوایی ندارد (21).
نتیجه‌گیری
در مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش نشان داده‌شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند. همچنین مشخص شد که سطح سرمی روی بر اساس نوع کاهش شنوایی در گروه SNHL دوطرفه کمتر از دو گروه دیگر می‌باشد که می‌توان کاهش سطح روی را به‌عنوان فاکتور مؤثر بر وزوز گوش محسوب کرد. در مورد میزان فرکانس وزوز گوش نیز، موارد Mixed Induced Hearing Loss در مقایسه با دو گروه دیگر میزان بالاتر را نشان داد. در نهایت سطح سرمی روی ارتباطی با میزان کاهش شنوایی نداشت.
وزوز گوش با انواع مختلفی از بیماریهای شنوایی همراهی دارد، هر چند در 10-8 درصد از بیماران، میزان شنوایی طبیعی بوده و هیچ دلیل واضحی برای وزوز گوش پیدا نشده است (4, 5). پروتکل‌های درمانی متعددی از قبیل مکمل‌های ویتامین ب 12، آنتی‌هیستامین‌ها، باربیتورات ها، داروهای بی‌حسی، مهارکننده‌های کانال‌های کلسیم، وازودیلاتورها، شلکننده‌های عضلانی، داروهای ضد تشنج و همچنین روش‌های درمانی مانند سایکوتراپی، الکتروتراپی وTinnitus Maskers به‌منظور کاهش شدت وزوز گوش مورد استفاده قرار گرفته ولی متأسفانه پاسخ آن کم یا ناچیز بوده است (6).
یکی از عواملی که به‌عنوان عامل مؤثر در وزوز گوش مورد بررسی قرار گرفته است عنصر روی است (7-9). روی یک عنصر ضروری در بدن است که نقش مهمی در رشد و بلوغ ارگان‌ها بر عهده دارد (10). یون روی همچنین در سیستم اعصاب مرکزی از انتهای نورون‌ها به فضای سیناپتیک آزاد می‌گردد. در مطالعات متعدد تئوری‌های مختلفی در مورد نقش روی در وزوز گوش بیان شده است (11-13). در این مطالعه در صدد شدیم تا به بررسی سطح سرمی روی در بیماران مبتلا کاهش شنوایی بپردازیم و ارتباط آن را با میزان وزوز گوش بیماران بسنجیم.
روش‌بررسی
در این مطالعه مقطعی (Cross-Sectional) پس از اخذ تأییدیه کمیته اخلاق و کسب رضایت‌نامه آگاهانه، 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی (درمانگاه خاتم‌الانبیا یزد طی سال 1394) مراجعه کردند، با استفاده از روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. معیارهای ورود به مطالعه شامل ابتلا به کاهش شنوایی اثبات شده با ادیومتری، سن بالای ٢٠ سال و عدم استفاده از داروهای مکمل دارای روی بوده است. معیارهای خروج از مطالعه نیز شامل ابتلا به دیابت، بیماریهای قلبی، نارسایی کلیوی و وجود اختلالات آناتومیکی مادرزادی سیستم شنوایی بوده است. لازم به ذکر است مواردی که کاهش شنوایی با عدم همراهی وزوز گوش وجود داشت نیز از مطالعه حذف گردید.
بیماران شرکت‌کننده در ابتدا به‌وسیله یک متخصص گوش و حلق و بینی به‌وسیله شرح‌حال و معاینه فیزیکی ویزیت شده و تحت بررسی از نظر کاهش شنوایی توسط تست‌های شنوایی‌سنجی استاندارد قرار گرفته (دستگاه شنوایی‌سنجی:Madsen, Denmark) و در مواردی که کاهش شنوایی حسی عصبی یک‌طرفه وجود داشته است، بیماران تحت MRI قرار گرفته تا ضایعات CP-angel مشخص شوند. سپس با تعیین نوع کاهش شنوایی و داشتن معیارهای ورود به مطالعه، تحت نمونه‌گیری از خون ناشتا جهت بررسی سطح سرمی روی و همچنین اندازه‌گیری شدت و فرکانس وزوز گوش (به‌وسیله تست‌های مربوطه به سنجش وزوز گوش) قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع کاهش شنوایی موجود در مطالعه به سه گروه کاهش شنوایی حسی عصبی «SNHL یک‌طرفه»، «SNHL دوطرفه» و «Mixed Induced Hearing Loss» تقسیم گردیدند. اطلاعات به‌دست‌آمده وارد چک‌لیست شده و سپس توسط نرم‌افزار 23 SPSS مورد تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفت و از طریق آزمون‌های ANOVA، بررسی دو به دو بر اساس متغیر وابسته و ضریب همبستگی Pearson آنالیز شدند. از لحاظ آماری موارد با مقادیر p-valueکمتر از 05/0 به‌عنوان معنی‌دار تلقی گردیدند.
نتایج
در این مطالعه 110 نفر از بیماران بالای 20 سال که با شکایت کاهش شنوایی و وزوز گوش به درمانگاه گوش و حلق و بینی مراجعه کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. از بین 110 بیمار شرکت‌کننده در این پژوهش تعداد 58 نفر آن‌ها مرد و تعداد 52 نفر، زن بوده‌اند. میانگین سنی در بیماران مورد بررسی 07/12±58/57 سال بوده است. همان‌طور که ذکر شد بر اساس نوع کاهش شنوایی مسجل شده برای بیماران، بیماران به سه دسته SNHL یک‌طرفه، SNHL دوطرفه وMixed Induced Hearing Loss تقسیم گردیدند. تعداد بیماران مبتلا به SNHL یک‌طرفه 54 نفر (1/49 درصد)، مبتلایان به SNHL دوطرفه 47 نفر (7/42 درصد) و 9 نفر مبتلا به Mixed Induced Hearing Loss (2/8 درصد) بوده‌اند.
در بررسی میزان سطح سرمی روی بیماران، میانگین سطح سرمی 62/27±32/85 بوده که کمترین مقدار مشاهده شده در بیماران 22 و بیشترین مقدار آن نیز 185 بوده است. میانگین سطح سرمی روی در SNHL یک‌طرفه 66/14±78/88، در بیماران مبتلا به SNHL دوطرفه 45/18±51/70 و در بیماران Mixed Induced Hearing Loss، 19/45±89/141 بوده و این میزان اختلاف در سطح سرمی گروه‌های مختلف از نظر آماری معنادار بوده است (001/0 P =).
در بررسی بیماران از نظر میزان فرکانس وزوز گوش (Pitch)، میانگین فرکانس وزوز گوش در بیماران به 76/2±94/4 بوده است. میانگین فرکانس وزوز گوش در گروه SNHL یک‌طرفه 20/2±00/5 کیلوهرتز، در گروه SNHL دوطرفه 68/1±11/4 کیلوهرتز و در گروه Mixed Induced Hearing Loss 79/5±89/8 کیلوهرتز بوده است که میزان فرکانس وزوز گوش در گروه‌های مختلف اختلاف معناداری داشته است (001/0 P =). در بررسی بیماران از نظر میزان شدت وزوز گوش (Loudness)، میانگین شدت وزوز گوش 56/4±77/7 دسیبل بوده است. میانگین شدت وزوز گوش در گروه SNHL یک‌طرفه 29/4±48/7 دسیبل، در گروه SNHL دوطرفه 23/5±89/7 دسیبل و در گروهMixed Induced Hearing Loss 45/1±89/8 دسیبل بوده است. میزان شدت وزوز گوش در گروه‌های مختلف اختلاف معناداری نداشته است (677/0 P =).
در مقایسه ضریب همبستگی بین متغیرهای سطح سرمی روی با فرکانس وزوز گوش (Pitch) مشخص شد که با ضریب همبستگی 205/0 با هم در ارتباط بوده و از نظر آماری معنادار بوده است(032/0 P =). در مقایسه ضریب همبستگی بین متغیرهای سطح سرمی روی با میزان شدت وزوز گوش (Loudness) مشخص شد که با ضریب همبستگی 249/0 با هم در ارتباط بوده و از نظر آماری معنادار بوده است (009/0 P =).
بحث
وزوز گوش به احساس صوت علیرغم وجود منبع خارجی اطلاق می‌گردد. موارد زیادی در مورد عوامل ایجاد وزوز گوش بیان‌شده است که از میان آن‌ها می‌توان به علل مربوط به سیستم شنوایی (ناشنوایی، آسیب‌های ناشی از اصوات بلند، بیماری منییر، آکوستیک نورینوما و تماس با مواد اتوتوکسیک)، سیستم عصبی (مالتیپل اسکلروزیسو تروما به سر)، متابولیک (اختلالات تیروئید، هایپرلییپیدمی) یا علل روانی (افسردگی و اضطراب) اشاره کرد (5, 14). یکی از عواملی که به‌عنوان عامل مؤثر در وزوز گوش مورد بررسی قرار گرفته است عنصر روی است (7, 9, 15). تئوری‌های مختلفی در مورد نقش روی در وزوز گوش بیان شده است که تعدادی از آن‌ها به اختصار بیان می‌گردد. تئوری اول در مورد اثر مهاری یون روی آزادشده در فضای سیناپسی روی نورون‌های گلوتا مینرژیک است. تحقیقات نشان داده است که کاهش روی سبب فعال شدن گیرنده‌هایN-Methyl-D-Aspartate می‌گردد که نقش مهمی در القای دیس شارژهای مربوط به اپیلپسی دارند و همین عملکرد در گوش نیز سبب ایجاد وزوز گوش می‌گردد (12, 16). تئوری دوم بر نقش روی در ساختار آنزیم کربونیک انیدراز تکیه دارد (13). این آنزیم وظیفه حذف رادیکال‌های آزاد موجود در استریای عروقی کوکلئا بر عهده دارد. در نتیجه کمبود روی باعث نقص عملکرد این آنزیم می‌گردد. تئوری سوم نقش مهاری روی را در مهار پمپ Na-K-ATPase موردبررسی قرار داده است. در این فرضیه کاهش روی سبب تغییر پتانسیل اندوکوکلئار می‌گردد که سبب افزایش تحریک‌پذیری و وزوز گوش می‌گردد (11).
در مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش نشان داده‌شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند. مطالعات انجام شده بر روی ارتباط سطح سرمی روی با میزان وزوز گوش دارای نتایج متناقض مثبت و منفی بوده است.
دکتر حسن‌زاده و همکاران در سال 1384 در مطالعه‌ای که در درمانگاه‌های گوش و حلق و بینی بیمارستان قایم مشهد در بررسی رابطه بین سطح سرمی روی و عملکرد شنوایی در بیماران مبتلا به وزوز گوش انجام دادند موارد زیر را گزارش نمودند. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی انجام گرفته است که در آن 80 بیمار مبتلابه وزوز گوش که هیچ‌گونه پاتولوژی مشخصی در گوش نداشتند با 80 نفر فرد سالم به‌عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه میانگین سطح سرمی در گروه مورد 4/12±1/88 و در گروه شاهد 6/10±5/92 بوده است که این تفاوت از نظر آماری نزدیک به سطح معنادار بوده است(06/0 P =). در این مطالعه 32 نفر (40 درصد) از گروه مورد علاوه بر وزوز گوش، کاهش شنوایی حسی عصبی نیز داشتند که میانگین روی سرم در آن‌ها 06/10±43/78 و 48 نفر (60 درصد) مبتلا به وزوز گوش بدون کاهش شنوایی بوده‌اند که میانگین روی سرم در آن‌ها 01/14±66/83 بوده است که این اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبوده است (05/0 P>). در این مطالعه ارتباط قابل‌توجه و معناداری بین سطح سرمی روی و متوسط حساسیت شنوایی نیز یافت نشده است. تفاوت‌های این مطالعه بامطالعه‌ی فعلی ما در این است که در مطالعه آن‌ها فقط به عدم وجود پاتولوژی در گوش توجه شده و مصرف داروها و سایر مکمل‌ها جز معیارهای خروج از مطالعه نبوده است و همچنین در مطالعه آن‌ها تنها به یک علت کاهش شنوایی پرداخته‌شده است و این در حالی است که در مطالعه‌ی ما کاهش شنوایی به تفکیک نوع کاهش شنوایی تقسیم‌بندی گردیده است و نشان داده‌شده است که میزان سطح سرمی روی به تفکیک نوع کاهش شنوایی متفاوت بوده و از نظر آماری نیز این تفاوت معنادار است. در نهایت این مطالعه نیز همانند مطالعه ما عدم وجود رابطه بین سطح سرمی روی با متوسط حساسیت شنوایی را بیان می‌کند (17).
در مطالعه‌ای که توسط خانم ساکی و همکاران در سال 1391 در مراکز درمانی اهواز در بررسی تأثیر روی به‌عنوان روش درمانی در بیمارانی که از وزوز گوش رنج می‌بردند، انجام شد نتایج قابل‌توجهی به دست آمد. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی بوده است که در آن 60 بیمار که از وزوز گوش رنج می‌بردند با 60 نفر فرد سالم مقایسه گردیدند. گروه مورد نیز بر اساس سطح سرمی روی که به‌صورت سطح زیر 50 میکروگرم بر دسی لیتر و سطح بالای 50 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است تقسیم گردیدند. در این مطالعه نیز برای بررسی میزان وزوز گوش از پرسشنامه 5 سؤالی استفاده شد. در گروه مورد اول میانگین سطح سرمی روی قبل از شروع مکمل روی 7/47 میکروگرم بر دسی لیتر و پس از دو ماه درمان 3/77 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است که از نظر آماری این مقدار معنادار بوده است (02/0 P<). در گروه مورد دوم نیز سطح سرمی روی قبل از دریافت مکمل 6/86 میکروگرم بر دسی لیتر و پس از درمان 2/98 میکروگرم بر دسی لیتر بوده است که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بوده است (0001/0 P =). در بررسی میزان وزوز گوش نیز میزان متوسط وزوز گوش از 3 به 1 کاهش یافت که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بود. در این پژوهش مانند مطالعه ما، تایید کننده رابطه سطح سرمی روی با وزوز گوش است(18).
مطالعه‌ای توسط Salturk و همکاران در سال 2014 در مرکز گوش و حلق و بینی Okmeydoni استانبول ترکیه بر روی تأثیر سطح سرمی روی بر وزوز گوش بر روی 100 بیمار با وزوز گوش مراجعه کننده به مرکز درمانی، انجام شد. در این مطالعه مواردی همراهی وزوز گوش با Presbycusis، بیماریهای عصبی، آکوستیک نوروما یا گلوبوس تومور، اوتیت مدیای مزمن، اتواسکلروزیس، بیماری Meniere و کاهش شنوایی ناگهانی، از مطالعه حذف شده است. بیماران بر اساس سن به سه گروه تقسیم شدند که گروه اول (18 تا 30 سال) ، گروه دوم (31 تا 60 سال)، گروه سوم (61 تا 78 سال) بوده است. میزان شدت وزوز گوش نیز به‌وسیله تست وزوز گوش و همچنین پرسشنامه اندازه‌گیری گردید. در این مطالعه 12 بیمار (12 درصد) دچار کمبود سطح سرمی روی بودند. در این مطالعه مشاهده شد که سطح سرمی روی در گروه اول و دوم از نظر آماری اختلاف معناداری ندارند ولی در مقایسه گروه سوم با این دو گروه اختلاف سطح سرمی روی در دو گروه از نظر آماری معنادار بوده است(0001/0 P =). این مطالعه همچنین نشان داد که میزان متوسط Air Conductionدر بیماران مبتلا به کمبود روی از سایر بیماران بالاتر بوده است(0001/0 P =). میزان شدت وزوز گوش نیز در بیماران مبتلا به کمبود روی نیز نسبت به سایر بیماران بالاتر می‌باشد (01/0 P =). این پژوهش نیز همانند مطالعه ما وجود رابطه مثبت بین میزان شدت و فرکانس وزوز گوش با سطح سرمی روی را تصدیق می‌کند (19).
در مطالعه‌ای که در سال 1393 منصور ضیایی و همکاران در مراکز درمانی آبادان در مورد تأثیر درمانی مکمل روی بر روی کاهش علایم وزوز گوش انجام گرفت نیز نتایج مثبتی به دست آمد. این مطالعه به‌صورت موردی شاهدی بر روی 60 کارگر مرد مبتلابه وزوز گوش انجام شد. میزان سطح سرمی روی و میزان وزوز گوش که بوسیله پرسشنامه تعیین می‌گردید قبل و بعد از درمان دو ماهه با مکمل روی ثبت شد. گروه مورد نیز بر اساس سطح سرمی به‌صورت بیشتر و کمتر از 50 میکروگرم بر دسی لیتر نیز به دو گروه تقسیم شدند. میانگین سطح سرمی روی در گروه اول قبل از درمان 3/5±7/47 و پس از درمان 16/6±3/77 و در گروه دوم میزان قبل درمان 44/8±6/86 و پس از درمان 42/11±2/98 بوده است و این مقدار تفاوت‌ها نسبت به یکدیگر و نیز گروه شاهد از نظر آماری معنادار بوده است (02/0 P =) میزان وزوز گوش نیز در گروه مورد پس از درمان از 3 به 1 کاهش یافت که این تفاوت نیز از نظر آماری معنادار بوده است که همانند این پژوهش تأثیر سطح سرمی روی بر وزوز گوش را تصدیق می‌کند (20).
در مطالعه‌ای که Ochi و همکاران در سال 2003 در مرکز گوش و حلق و بینی بیمارستان St .Marianna ژاپن در مورد ارتباط کمبود سطح سرمی روی با وزوز گوش به‌صورت موردی – شاهدی انجام گرفت. در گروه مورد 73 بیمار که از وزوز گوش رنج می‌بردند و در آن‌ها شرح‌حال از مصرف دارو و همچنین وجود بیماری زمینه‌ای وجود نداشت، قرار گرفتند و در گروه شاهد نیز 38 فرد سالم وجود داشتند. سپس افراد مورد مطالعه تحت بررسی سطح سرمی روی، میزان کاهش شنوایی، شدت و فرکانس وزوز گوش قرار گرفتند. در این مطالعه گروه مورد به دو گروه بیماران مبتلابه کاهش شنوایی با وزوز گوش و بیماران دارای شنوایی سالم با وزوز گوش تقسیم گردیدند. در این مطالعه سطح سرمی روی در بیماران با شنوایی سالم 3/10±8/82 و در بیماران با کاهش شنوایی به‌صورت 6/12±4/91 بود. در این مطالعه تفاوت سطح سرمی روی در دو گروه مبتلا به وزوز گوش و شنوایی سالم و مبتلایان به وزوز گوش با کاهش شنوایی از نظر آماری معنادار می‌باشد (01/0P< ). همچنین در مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به وزوز گوش و شنوایی سالم نسبت به گروه کنترل نیز تفاوت موجود از نظر آماری معنادار بود (01/0P< ) ولی در مقایسه سطح سرمی روی در بیماران مبتلا به وزوز گوش و کاهش شنوایی نسبت به گروه کنترل مقادیر به‌دست‌آمده از نظر آماری معنادار نمی‌باشد (64/0 P =). در این مطالعه بار دیگر گروه مورد بر اساس نرمال بودن یا کاهش سطح سرمی روی به میزان کمتر از مقدار طبیعی به دو گروه تقسیم شدند. میزان شیوع کمبود روی در بیماران موردمطالعه 32 درصد می‌باشد. در این مطالعه مشاهده شد که تنها تفاوت میزان شدت وزوز گوش در گروه مبتلا به وزوز گوش و کمبود روی نسبت به دو گروه دیگر از نظر آماری معنادار می‌باشد (05/0P =) و سایر پارامترها از قبیل میزان کاهش شنوایی و فرکانس وزوز گوش تفاوت‌های معناداری ندارند. در این مطالعه برخلاف پژوهش ما موارد همراهی وزوز گوش با کاهش شنوایی را به‌طور کامل به تفکیک نوع پاتولوژی مشخص ننموده است و این ممکن است به علت طیف وسیع پاتولوژی‌ها باعث تفاوت در نتایج دو تحقیق باشد. هرچند این دو تحقیق از نظر نشان دادن ارتباط مثبت سطح سرمی روی با شدت وزوز گوش یکسان بوده‌اند و همچنین در دو تحقیق نشان داده‌شده است که میزان سطح سرمی روی تأثیری بر میزان کاهش شنوایی ندارد (21).
نتیجه‌گیری
در مطالعه حاضر تأثیر مثبت سطح سرمی روی بر میزان شدت و فرکانس وزوز گوش نشان داده‌شده است به‌گونه‌ای که با کاهش سطح سرمی روی این مقادیر در فرکانس‌های پایین‌تر بروز می‌یابند. همچنین مشخص شد که سطح سرمی روی بر اساس نوع کاهش شنوایی در گروه SNHL دوطرفه کمتر از دو گروه دیگر می‌باشد که می‌توان کاهش سطح روی را به‌عنوان فاکتور مؤثر بر وزوز گوش محسوب کرد. در مورد میزان فرکانس وزوز گوش نیز، موارد Mixed Induced Hearing Loss در مقایسه با دو گروه دیگر میزان بالاتر را نشان داد. در نهایت سطح سرمی روی ارتباطی با میزان کاهش شنوایی نداشت.
References:
- Flint PW, Haughey BH, Niparko JK, Richardson MA, Lund VJ, Robbins KT, et al. Cummings Otolaryngology- Head and Neck Surgery E-Book: Head and Neck Surgery, 3-Volume Set: Elsevier Health Sciences; 2010.
- Abtahi HR, Yazdkhasti F. Serum copper and iron levels in idiopathic tinnitus. Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences. 2017;21(2):157-61.
- Crummer RW, Hassan GA. Diagnostic approach to tinnitus. American family physician. 2004;69(1):120-6.
- Theodoroff SM, Schuette A, Griest S, Henry JA. Individual patient factors associated with effective tinnitus treatment. Journal of the American Academy of Audiology. 2014;25(7):631-43.
- Berkiten G, Yildirim G, Topaloglu I, Ugras H. Vitamin B12 levels in patients with tinnitus and effectiveness of vitamin B12 treatment on hearing threshold and tinnitus. B-ENT. 2013;9(2):111-6.
- Jun HJ, Park MK. Cognitive behavioral therapy for tinnitus: evidence and efficacy. Korean journal of audiology. 2013;17(3):101.
- Gersdorff M, Robillard T, Stein F, Declaye X, Vanderbemden S. A clinical correlation between hypozincemia and tinnitus. Archives of oto-rhino-laryngology. 1987;244(3):190-3.
- Biesinger E, Iro H. Tinnitus: Springer Berlin Heidelberg; 2006.
- Shambaugh GE, Jr. Zinc and presbycusis. The American journal of otology. 1985;6(1):116-7.
- Porto MS, Oliveira HP, Cunha AJ, Miranda G, Guimaraes M, Oliveira WA, et al. Linear growth and zinc supplementation in children with short stature. Journal of Pediatric Endocrinology and Metabolism. 2000;13(8):1121-8.
- Borowski CF. Papel do zinco no sistema nervoso central: defesas antioxidantes e sinalização celular via PI3K/AKT: Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciencias Biológicas …; 2006.
- Izumi Y, Ishii K, Akiba K, Hayashi T. Hypozincemia during fever may trigger febrile convulsion. Medical Hypotheses. 1990;32(1):77-80.
- Mees K. Ultrastructural localization of K+-dependent, ouabain-sensitive NPPase (Na-K-ATPase) in the guinea pig inner ear. Acta oto-laryngologica. 1983;95(3-4):277-89.
- Meikle M, Griest S, Stewart B, Press L, editors. Measuring the negative impact of tinnitus: A brief severity index. Abstr Assoc Res Otolaryngol; 1995.
- Paaske PB, Kjems G, Pedersen CB, Sam ILK. Zinc in the management of tinnitus: placebo-controlled trial. Annals of Otology, Rhinology & Laryngology. 1991;100(8):647-9.
- Frederickson CJ, Moncrieff D. Zinc-containing neurons. Neurosignals. 1994;3(3):127-39.
- Hassanzadeh J, Smaeeli H, A M. Evaluation Of Correlation Between Serum Zinc Level And Audiometric Performance In Tinnitus Patient. . Iran J Otorhinolaryngol. 2005;17(41):113-6.
- Nikakhlagh S, Saki S, Saki M, Karimi M. The Zinc Sulphate as a treatment modality in the patients suffering from Tinnitus. Apadana Journal of Clinical Research. 2012;1(2):23-5.
- Berkiten G, Kumral TL, Yıldırım G, Salturk Z, Uyar Y, Atar Y. Effects of serum zinc level on tinnitus. American journal of otolaryngology. 2015;36(2):230-4.
- Dinarvand G, Ziaei M, Hoseini SY, Moosapoor Z, Shangol AB. The Effect of Zinc Therapy on Tinnitus Symptoms Reduction. International Journal of Health and Life Sciences. 2015;1(1):24-8.
- Ochi K, Kinoshita H, Kenmochi M, Nishino H, Ohashi T. Zinc deficiency and tinnitus. Auris Nasus Larynx. 2003;30:25-8.
1 استادیار، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2 دانشجو، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
3 استاد، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
4 پژوهشگر، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
5 دانشیار، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
* نویسنده مسئول: تلفن تماس:03538224000 پست الکترونیک: mhdadgar2017@gmail.com
تاریخ دریافت:24/2/1398. تاریخ پذیرش: 17/3/1399
2 دانشجو، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
3 استاد، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
4 پژوهشگر، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
5 دانشیار، گروه گوش و گلو وبینی و جراحی سرو گردن، مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
* نویسنده مسئول: تلفن تماس:03538224000 پست الکترونیک: mhdadgar2017@gmail.com
تاریخ دریافت:24/2/1398. تاریخ پذیرش: 17/3/1399
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
