دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1401 )                   جلد 14 شماره 2 صفحات 43-34 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: A-10-1160-1
Ethics code: IR.AJUMS.REC.1393.438


XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز ، samirakord6@gmail.com
چکیده:   (509 مشاهده)
مقدمه و اهمیت موضوع: حمل دستی بار شامل فعالیت‌هایی است که در آن‌ها هل دادن، کشیدن، بلند کردن، پایین آوردن، حمل کردن و نگه‌داشتن بار صورت می‌گیرد، که بلند کردن بار رایج‌ترین آن‌ها است. هدف این مطالعه بررسی قابلیت اطمینان  روش KIM-LHC در شناسایی وظایف بلند کردن دستی بار پرخطر بود.
مواد و روش‏ها:  این مطالعه مقطعی بر روی کارگران مرد سالم که سابقه حمل دستی بار داشتند در محیط آزمایشگاهی انجام شد. حجم نمونه با توجه به مطالعات پیشین 15 نفر تعیین گردید. از افراد خواسته شد 25 وظیفه باربرداری را با 4 بار تکرار و به‌صورت تصادفی انجام دهند. برای تعیین زاویه خمش تنه از یک شیب‌سنج الکترونیکی استفاده شد و با استفاده از اطلاعات پوسچری و آنتروپومتری افراد، بارهای فشاری وارد بر مهره  L5/S1از طریق نرم‌افزار 3DSSPP محاسبه شد. همچنین، هم‌زمان وظایف با استفاده از روش KIM-LHC ارزیابی شدند و امتیازات نهایی و سطوح اقدامات لازم برای آن‌ها تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS.20 و با استفاده از آزمون Chi-square تجزیه‌وتحلیل شدند.
نتایج:  نتایج تخمین نیروی فشاری برای وظایف باربرداری نشان داد، 92% از وظایف دارای سطح خطر پایین (کمتر از 3400 نیوتن) و 8% وظایف سطح خطر متوسط (3400 تا 6800 نیوتن)  بودند. درحالی‌که نتایج روش KIM-LHC نشان داد 28% وظایف دارای سطح خطر پایین، 64% سطح  متوسط و 8% دارای سطح خطر بالابودند.
نتیجه‏ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بین سطوح ریسک حاصل از روش KIM-LHC  و نیروی فشاری تخمین زده‌شده برای برخی از وظایف باربرداری طراحی‌شده ارتباط معناداری وجود ندارد. بنابراین احتمال وجود خطا در تخمین سطح ریسک برخی از وظایف باربرداری به روش KIM-LHC وجود دارد و می‌بایست مطالعات بیومکانیکی بیشتری ازلحاظ کینتیکی و کینماتیکی انجام شود.
 
واژه‌های کلیدی: نیروی فشاری، KIM-LHC، بلند کردن بار
متن کامل [PDF 719 kb]   (246 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ارگونومی
دریافت: 1400/9/17 | پذیرش: 1401/6/15 | انتشار: 1401/6/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.