دوره 16، شماره 1 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1403 )
جلد 16 شماره 1 صفحات 52-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ، mhhossani@yahoo.com
چکیده: (113 مشاهده)
مقدمه: روش‌های QEC و ART ابزارهایی سودمند برای شناسایی فاکتورهای خطر ایجادکننده اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار در صنایع می‌باشند لذا این پژوهش با هدف ارزیابی ارگونومیکی وضعیت‌های کاری با این روش‌ها و تعیین میزان شیوع ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی در یک صنعت کاشی انجام‌شده است.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی _ مقطعی وضعیت‌های کاری یک صنعت کاشی در سال 1402 بااستفاده از روش‌های QEC و ART ارزیابی شد. همچنین ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی ۶۶ کارگر با استفاده از پرسشنامه نوردیک ثبت شدند. داده‌ها به نرم‌افزار spss نسخه 19 منتقل و از آزمون‌های کای اسکوئر، t مستقل، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتایج: میانگین و انحراف معیار سن کارگران مطالعه شده 11/6±6/30 سال، سابقه کار 95/4±97/5 سال و شاخص توده بدنی آن‌ها 42/3±69/23 بود. 68 درصد کارگران حداقل در یکی از نواحی بدن مبتلا به ناراحتی اسکلتی عضلانی بودند. شایع‌ترین ناراحتی کمردرد(50 درصد) بود. بین ناراحتی‌های شانه، کمر، ساق پا و مچ دست با سابقه کار ارتباط معنی‌داری وجود داشت(P<0.05). همچنین بین ناراحتی‌های شانه و مچ دست با سن ارتباط معنی‌داری وجود داشت (P<0.05). همبستگی مثبت و معنی‌داری بین نمرات روش‌های ART وQEC به دست آمد (برای QEC با ART سمت راست r=0.591 وP<0.001 و برای QEC با ART سمت چپ r=0.524 و P<0.001).
نتیجه‌گیری: با عنایت به شیوع بالای ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی در این صنعت، اصلاح ایستگاه‌های کاری متناسب با نتایج به‌دست‌آمده روش‌های ART وQEC ضرورت دارد.
روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی _ مقطعی وضعیت‌های کاری یک صنعت کاشی در سال 1402 بااستفاده از روش‌های QEC و ART ارزیابی شد. همچنین ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی ۶۶ کارگر با استفاده از پرسشنامه نوردیک ثبت شدند. داده‌ها به نرم‌افزار spss نسخه 19 منتقل و از آزمون‌های کای اسکوئر، t مستقل، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
نتایج: میانگین و انحراف معیار سن کارگران مطالعه شده 11/6±6/30 سال، سابقه کار 95/4±97/5 سال و شاخص توده بدنی آن‌ها 42/3±69/23 بود. 68 درصد کارگران حداقل در یکی از نواحی بدن مبتلا به ناراحتی اسکلتی عضلانی بودند. شایع‌ترین ناراحتی کمردرد(50 درصد) بود. بین ناراحتی‌های شانه، کمر، ساق پا و مچ دست با سابقه کار ارتباط معنی‌داری وجود داشت(P<0.05). همچنین بین ناراحتی‌های شانه و مچ دست با سن ارتباط معنی‌داری وجود داشت (P<0.05). همبستگی مثبت و معنی‌داری بین نمرات روش‌های ART وQEC به دست آمد (برای QEC با ART سمت راست r=0.591 وP<0.001 و برای QEC با ART سمت چپ r=0.524 و P<0.001).
نتیجه‌گیری: با عنایت به شیوع بالای ناراحتی‌های اسکلتی عضلانی در این صنعت، اصلاح ایستگاه‌های کاری متناسب با نتایج به‌دست‌آمده روش‌های ART وQEC ضرورت دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارگونومی
دریافت: 1402/9/7 | پذیرش: 1402/12/10 | انتشار: 1402/12/27
دریافت: 1402/9/7 | پذیرش: 1402/12/10 | انتشار: 1402/12/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |