مقدمه: پرسنل اتاق عمل به صورت اجتناب ناپذیری در معرض استنشاق گازهای هوشبر از جمله ایزوفلوران هستند. تماس مزمن با این ترکیبات خطر سقط جنین خودبخودی و ناهنجاری‌های مادرزادی را افزایش می‌دهد. در این پژوهش میزان تماس با گاز ایزوفلوران در هوای اتاق عمل و منطقه تنفسی پرسنل اتاق عمل تعیین گردید. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی غلظت ایزوفلوران در نواحی دور و نزدیک در اتاق عمل گوش و حلق و بینی بیمارستان شهید صدوقی یزد با روش OSHA103 و با استفاده از ذغال فعال نمونه‌برداری و با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی با دتکتور یونیزاسیون شعله‌ای(GC/FID) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین غلظت گاز ایزوفلوران حاصل از نمونه‌های گرفته شده mg/m307/4±06/4، حداکثر آن mg/m3597/19 و حداقل آن mg/m3122/0 است. میزان آلودگی در محیط تنفسی پرسنل اتاق عمل در 9/47% از نمونه‌های گرفته شده در ناحیه نزدیک، 3/33% در ناحیه دور و 6/40% از کل نمونه‌های گرفته شده، بالاتر از غلظت مجاز پیشنهادی انستیتو ملی ایمنی و بهداشت حرفه‌ای آمریکا بود. گرچه از نظر آماری بین غلظت اندازه‌گیری شده در ناحیه دور و نزدیک، نتایج تفاوت معنی‌داری نشان نداد. نتیجه‌گیری: میزان آلودگی با گاز هوشبر ایزوفلوران در اتاق عمل مورد مطالعه بالا می‌باشد از طرفی نرخ تولید آلودگی نشان داد که نرخ تولیدآلاینده در روزهای مختلف با توجه به نوع جراحی می‌تواند تا 17 برابر متفاوت باشد. بنابراین اقدامات کنترلی از جمله تعبیه سیستم تهویه هوا و پاکسازی مناسب و استاندارد در اتاق و پایش دوره‌ای عملکرد آنها ضروری است.

واژه‌های کلیدی: ایزوفلوران، اتاق عمل، نمونه‌برداری هوا، ارزیابی تماس

متن کامل [PDF 195 kb]   (4894 دریافت)