مقدمه: مواجهه با سروصدای بلند می‌تواند موجب افت شنوایی گردد. یکی از نگرانی‌ها در مطالعات مداخله‌ای بر روی اثرات سروصدا، افت شنوایی ناشی از این مداخله در داوطلبین است. در یک مطالعه‌ مداخله‌ای که جهت بررسی اثر مواجهه با سروصدا بر روی سیستم قلبی عروقی داشتیم، نتایج ادیومتری‌های قبل و بعد از مواجهه را از این نظر مورد بررسی قرار دادیم. روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 100 نفر مرد جوان سالم،20 تا 40 ساله به‌صورت داوطلبانه با اعلام فراخوان وارد مطالعه شدند. داوطلبین به‌مدت 30 دقیقه در معرض صدای بلند با شدت 90 دسی‌بل قرار گرفتند. قبل و بعد از مواجهه در شرایط یکسان از کلیه داوطلبان ادیومتری بعمل آمد. یافته‌ها: میانگین متوسط آستانه شنوایی (PTA) هر 100 نفر داوطلب در گوش راست به میزان 0.72 دسی‌بل و درگوش چپ 0.44 دسی‌بل کاهش داشت. میانگین آستانه شنوایی گوش چپ درهرکدام از فرکانس های 250، 500، 3000، 4000 و 8000 هرتز بعد از مواجهه افزایش داشته و در بقیه فرکانس‌های گوش راست و چپ بعد از مواجهه کاهش داشت. نتیجه‌گیری: ارزیابی نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد بدنبال مواجهات کوتاه‌مدت با شدت‌های حدود 90 دسی‌بل در مطالعات مداخله‌ای، تغییرات آستانه شنوایی که از نظر بالینی اهمیت داشته باشد رخ نمی‌دهد.