مقدمه: عفونت شغلی با عوامل بیماریزای خونی منتقله از خون، یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی در جهان است و این در حالی است که بسیاری از کارکنان بهداشتی، آسیب سرسوزن را با اهمیت ندانسته و پیگیری نمی‌نمایند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع جراحت با سوزن و اشیاء برنده در نیروهای خدماتی بیمارستان‌های آموزشی شهر یزد در سال 1392 می‌باشد.

روش‌ بررسی: این مطالعه مقطعی و از نوع مقطعی- تحلیلی در بیمارستان‌های آموزشی شهر یزد انجام شد. در مجموع 170 نیروی خدماتی به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای شامل اطلاعات فردی و زمینه‌ای، سوابق جراحت با سرسوزن و اشیاء برنده و تیز و اطلاعاتی در زمینه آگاهی و نگرش و عملکرد پرسش‌شوندگان در زمینه جراحت با سرسوزن بود. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزارSPSS و آمار توصیفی، آزمون t-student و آنالیز رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: در مطالعه حاضر 5/45 درصد از نیروهای خدماتی، حداقل یکبار آسیب با اجسام برنده را تجربه کرده بودند. 1/78 درصد از افراد ذکر کردند که پس از مواجهه با این عوارض، از لحاظ پزشکی پیگیر سلامتی خود می‌شوند. مقایسه نمره دانش در دو گروه افراد با و بدون سابقه جراحت نشان داد که نمره افراد با سابقه این گونه عوارض، به صورت معنی‌داری از افراد بدون این عوارض کمتر می‌باشد و هر چند نمره درک ریسک در گروه با سابقه این عوارض کمی بیشتر از گروه بدون سابقه عوارض است اما این تفاوت معنی‌دار نیست. وقوع جراحات ناشی از سرسوزن در افراد با سابقه کار بیشتر در مقایسه با افراد با سابقه کمتر به طور معنی‌داری پایین‌تر بود.

نتیجه گیری: میزان آسیب‌های سرسوزن در نیروهای خدماتی بیمارستان بالا می‌باشد. جهت پیشگیری از این آسیب‌ها برنامه‌های آموزشی باید در اولویت قرار گیرد.