مقدمه: وقفه انسدادی تنفس حین خواب یکی از بیماری‌های شایع و یکی از علل مهم بروز حوادث شغلی و تصادفات جاده ای است. ارزیابی‌های به موقع و درمان مناسب شاغلان مبتلا به این اختلال به ویژه در مشاغل پر خطر، توسط متخصصان طب کار می‌تواند کاهش عوارض متعدد ناشی از ابتلا به این اختلال را باعث شود، منوط بر آنکه روش‌های به کار گرفته شده برای شناسایی و درمان افراد مبتلا، مبتنی بر شواهد بالینی معتبر و قابل استفاده در شرایط کشور باشد. امروزه موثرترین روش درمانی وقفه تنفسی حین خواب استفاده از CPAP می‌باشد. این وسیله با فرستادن هوا با فشار مشخص به راه‌های هوایی فوقانی مانع از انسداد در مجاری تنفسی فوقانی می‌شود.

روش بررسی: به منظور استاندارد سازی خدمات بالینی ارائه شده به بیماران، ابتدا راهنماهای موجود در این زمینه مطالعه و بررسی شد و با توجه به شرایط و امکانات موجود در کشورمان، بومی‌سازی راهنمای بالینی تیتراسیون دستیCPAP و BPAP در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خواب انجام شد.

نتایج: این راهنما شامل توصیه‌هایی برای تشخیص بیماران مبتلا به وقفه تنفسی حین خواب، توصیه‌های برای انجام مطالعات تیتراسیون CPAP و BPAP، و قابل‌پذیرش‌بودن تست تیتراسیون PAP می‌باشد و برای هر یک از توصیه‌ها evidence level مشخص شده است. سطح "standard" یک استراتژی پذیرفته شده است و نشان‌دهنده درجه بالایی از اطمینان بالینی است، "guideline" منعکس‌کننده سطح متوسطی از اطمینان بالینی است، "option" از اطمینان بالینی کمتری برخوردار است و بر مبنای یک اجماع استاندارد می‌باشد. سطح "consensus" نشان‌دهنده توصیه‌هایی است که بر مبنای پارامترهای چاپ شده نیستند.

نتیجه‌گیری: با توجه به این که مهم‌ترین مشکل برای استفاده از CPAP، عدم تحمل بیمار می‌باشد، وجود یک پروتکل استاندارد برای تیتراسیون صحیح می‌تواند زمینه‌ساز افزایش تحمل بیمار و پذیرش درمان شود و اثربخشی درمان را افزایش دهد.