چکیده

مقدمه: کاهش شنوایی ناشی از صدا، کاملا قابل پیشگیری است و یکی از اقدامات کنترلی، استفاده از گوشی حفاظتی می باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین عوامل موثر بر ابتلا به کاهش شنوایی شغلی کارگران و همچنین عوامل موثر بر استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی توسط کارگران مواجهه با صدای غیر مجاز می باشد.

روش بررسی: این مطالعه تحلیلی مقطعی بر روی 100 نفر از کارگرانی که با صدای غیر مجاز مواجهه بودند طی نمونه گیری انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل یک پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و سازه های مدل بزنف بود که روایی و پایایی آن در این مطالعه مورد تأیید قرار گرفت. همچنین ادیومتری برای هریک از کارکنان انجام و ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه 19 انجام شد.

یافته ها: طبق یافته های این مطالعه، متغیر سن و سابقه شغلی با تغییر آستانه شنوایی افراد ارتباط معناداری دارد(05/0>p). و بین آستانه شنوایی با تاهل و سطح تحصیلات پرسنل رابطه معنی‌داری وجود ندارد (05/0<p). همچنین بین آموزش افراد و مدت زمان استفاده از گوشی ارتباط معناداری وجود دارد(05/0>p). و بین مدت زمان استفاده از گوشی با تاهل، سطح تحصیلات، سابقه شغلی و سن افراد رابطه معنی‌داری وجود ندارد (05/0<p).

نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش مدل بزنف و میزان مدت زمان استفاده از گوشی کارگران با یکدیگر مرتبط هستند بنابراین بایستی در برنامه های حفاظت شنوایی مورد توجه قرار گیرد.