چکیده
مقدمه: پرستاران نقش کلیدی در ارائه خدمات سلامتی در بیمارستان ها دارند. پرداختن به عوامل مؤثر بر عملکرد پرستاران اهمیت بسزایی برای موفقیت سیستم درمان دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فاکتورهای فردی بر عملکرد شغلی پرستاران می­باشد.
روش بررسی: در این پژوهش مقطعی، 575 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان­های تابعه­ی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1395، به روش نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای و به صورت در دسترس،‌ انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی به همراه چک لیست ارزیابی عملکرد پرستاران بود. روایی و پایایی ابزار سنجش عملکرد در مطالعات گذشته مورد تایید قرار گرفته بود.
یافته­ها: میانگین و انحراف معیار نمره کلی عملکرد شغلی (25/31) ± 44/217 بدست آمد. 45 درصد از پرستاران وارد شده در مطالعه دارای سطح عملکرد غیر قابل قبول بودند. از میان 7 حیطه مورد بررسی در عملکرد شغلی،‌ سبک های کاری بالاترین میانگین و عملکرد کلی کمترین میانگین را به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد که پرستاران با میزان ساعات کاری کمتر در هفته، دارای عملکرد مطلوب­تری بودند (008/0P=) و همچنین پرستاران با سطح تحصیلات بالاتر به طور بسیار مثبت و معنادار (001/0> P)، دارای عملکرد شغلی بهتری بودند.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد سطح تحصیلات پرستاران و میزان ساعات کاری ایشان در هفته، بر عملکرد شغلی آنان اثرگذار بوده است.  بنابراین ضروری است در بخش­هایی از بیمارستان که عملکرد شغلی پرستاران از حساسیت بالاتری برخوردار است، پرستارانی با سطح تحصیلات بالاتر انتخاب و میزان ساعات کاری ایشان در هفته به میزان کمتری تنظیم گردد.
 
 

واژه‌های کلیدی: عملکرد شغلی، پرستاران، عوامل فردی، ارگونومی شغلی، ویژگی های جمعیت شناختی.

متن کامل [PDF 542 kb]   (2737 دریافت)