دوره 10، شماره 4 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1397 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 52-41 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: 22


XML English Abstract Print


دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، sahel.khakkar@yahoo.com
چکیده:   (3185 مشاهده)
چکیده
مقدمه: با افزایش وظایف شغلی کار با رایانه و افزایش احتمال بروز اختلالات فیزیکی و ذهنی در بین کاربران آن، اهمیت ارزیابی و شناسایی ریسک فاکتورهای ارگونومی در محیط کار در بین کارکنان اداری افزایش یافته است. یکی از این فاکتورها، کاربردپذیری سخت افزار و نرم‌افزاری رایانه می باشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی میزان کاربردپذیری نرم‌افزار کاربردی اتوماسیون اداری و سنجش خستگی و فرسودگی شغلی در کارکنان یک اداره و تعیین همبستگی آنها بود.
روش‌بررسی: در این پژوهش، در یکی از مراکز بهداشتی شهر تهران در ستاد مرکز بهداشت میزان خستگی و فرسودگی شغلی کارکنان و کاربردپذیری نرم‌افزار اتوماسیون اداری آنها با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد خستگی چند بعدی شغلی(MFI-20) ، فرسودگی شغلی ماسلاچ  (MBI)و با پرسشنامه استاندارد ارزیابی کاربردپذیری نرم‌افزار مورد مطالعه و میزان آنها ارزیابی گردید. داده‌ها در نرم‌افزار 23 SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها
یافته‌های این مطالعه نشان داد که نرم‌افزار اتوماسیون از نظر اکثر کاربران کاربردپذیری خوبی دارد. طبق یافته‌های این مطالعه، همبستگی منفی معناداری بین کاربردپذیری نرم‌افزار با ابعاد فرسودگی عاطفی و کاهش احساس کفایت شخصی، خستگی‌عمومی، خستگی‌جسمی به ترتیب با ضرایب همبستگی (282/0- ، 511/0-، 372/0- و 287/0-) وجود داشت. هرآنچه کاربردپذیری نرم‌افزار بیشتر باشد، میزان فرسودگی و خستگی شغلی کارکنان کاهش خواهد یافت.
نتیجه‌گیری
کاربردپذیری نرم‌افزار‌های شغلی در فرسودگی و خستگی کارکنان تأثیرگزار است. پس طراحی کاربردپذیر این گونه نرم‌افزار‌های تحت وب بایستی مورد ملاحظه سیستم‌‌های اداری و شرکت‌های برنامه نویس و طراح نرم‌افزارها قرار گیرد.
متن کامل [PDF 702 kb]   (1674 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (2061 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ارگونومی
دریافت: 1397/5/16 | پذیرش: 1398/8/13 | انتشار: 1398/8/13
* نشانی نویسنده مسئول: دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.