دوره 12، شماره 2 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1399 )
جلد 12 شماره 2 صفحات 46-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکدۀ بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، asalehi529@sbmu.ac.ir
چکیده: (2064 مشاهده)
مقدمه: با توجه به اهمیت انطباق توانمندیهای فیزیکی و روانی کارگران بر نیازهای شغلی آنان؛ سنجش میزان توانایی کار، حفظ و ارتقاء آن به یک امر بسیار مهم تبدیل‌شده است. این مطالعه با هدف بررسی شاخص توانایی کار (WAI) و بررسی ارتباط با آن حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) در یکی از شرکت‌های تولید سیمان انجام شد.
روش بررسی: مطالعه مقطعی در بین 130 نفر از کارکنان شاغل در یک شرکت سیمان در سال 1397 در ایران انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شاخص توانایی کار، آزمون تست پله کوئین برای حداکثر اکسیژن مصرفی و یک پرسشنامه طراحی شده توسط محققان (عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی و مرتبط با کار) استفاده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل دادهها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد.
نتایج: میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر برابر با 64/4±52/39 محاسبه گردید. در بین متغیرهای جمعیت شناختی و مرتبط با کار مورد مطالعه، فعالیت ورزشی (04/0 > P) و کیفیت خواب (001/0 >P ) و سابقه کاری (046/0 >P ) ارتباط معنی‌داری با WAI داشتند. ارتباط معنیدار مثبتی بین میانگین نمره WAI و Vo2max وجود داشت (05/0P <، 21/0 = r). مدل‌سازی رگرسیونی حاکی از آن بود که Vo2max تنها پیش‌بینی‌کننده معنیدار WAI بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای کنترل و ارتقای سطح توانایی کار، برنامه‌های مداخله‌ای شغلی باید بر ارتقای کیفیت خواب و افزایش فعالیت ورزشی کارکنان متمرکز شود. همچنین با توجه به ارتباط مثبت Vo2max بر WAI پیشنهاد می‌شود با توجه به بارکاری شغل، کارکنانی انتخاب شوند که از نظر ظرفیت هوازی متناسب با آن باشند.
روش بررسی: مطالعه مقطعی در بین 130 نفر از کارکنان شاغل در یک شرکت سیمان در سال 1397 در ایران انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شاخص توانایی کار، آزمون تست پله کوئین برای حداکثر اکسیژن مصرفی و یک پرسشنامه طراحی شده توسط محققان (عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی و مرتبط با کار) استفاده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل دادهها از نرم‌افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد.
نتایج: میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر برابر با 64/4±52/39 محاسبه گردید. در بین متغیرهای جمعیت شناختی و مرتبط با کار مورد مطالعه، فعالیت ورزشی (04/0 > P) و کیفیت خواب (001/0 >P ) و سابقه کاری (046/0 >P ) ارتباط معنی‌داری با WAI داشتند. ارتباط معنیدار مثبتی بین میانگین نمره WAI و Vo2max وجود داشت (05/0P <، 21/0 = r). مدل‌سازی رگرسیونی حاکی از آن بود که Vo2max تنها پیش‌بینی‌کننده معنیدار WAI بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای کنترل و ارتقای سطح توانایی کار، برنامه‌های مداخله‌ای شغلی باید بر ارتقای کیفیت خواب و افزایش فعالیت ورزشی کارکنان متمرکز شود. همچنین با توجه به ارتباط مثبت Vo2max بر WAI پیشنهاد می‌شود با توجه به بارکاری شغل، کارکنانی انتخاب شوند که از نظر ظرفیت هوازی متناسب با آن باشند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |