دوره 14، شماره 2 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1401 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 58-44 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1401.070
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
goudarzi M H, Mehdad A, Golparvar M. Comparison of the effectiveness of coping with job stress training with mindfulness-based cognitive therapy on perception of work-family conflict and life satisfaction of employed retirees. tkj 2022; 14 (2) :44-58
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1194-fa.html
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1194-fa.html
گودرزی محمد حسین، مهداد علی، گلپرور محسن. مقایسه اثربخشی آموزش مقابله با استرس شغلی با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ادراک تعارض کار- خانواده و رضایت از زندگی بازنشستگان شاغل. فصلنامه علمی تخصصی طب کار. 1401; 14 (2) :44-58
گروه روانشاسی˛ واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، alimahdad.am@gmail.com
چکیده: (1037 مشاهده)
مقدمه: بازنشستگی، مرحله‌ای از زندگی انسان است که بازنشستگان از دوران بازنشستگی خود، رضایت چندانی ندارند، بررسی مسائل دوران پس از بازنشستگی و نقش اشتغال مجدد آن‌ها بر میزان سلامت روانی و جسمانی‌شان، دارای اهمیت خاصی است. بنابراین، پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی آموزش مقابله با استرس شغلی با شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر ادراک تعارض کار- خانواده و رضایت از زندگی بازنشستگان شاغل انجام گردید.
روش بررسی: پژوهش حاضر، پژوهش نیمه آزمایشی سه گروهی (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) و سه مرحله‌ای است و جامعه آماری کلیه بازنشستگان 45 تا 65 سال شاغل عضو کانون‌های بازنشستگی شهر اصفهان در زمستان 1400 بودند که با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس 45 نفر از آنان انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تعارض کار – خانواده (کارلسون و همکاران، 2000) و پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر و همکاران، 1985) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل کواریانس و نرم‌افزار Spss24 استفاده گردید.
نتایج: نتایج نشان داد که در تعارض کار- خانواده در مرحله پس‌آزمون بین دو گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معنادار (05/0>p) و در مرحله پیگیری نیز فقط بین گروه آموزش بسته مقابله با استرس با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. در رضایت از زندگی نیز در مرحله پس‌آزمون و پیگیری بین دو گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>p). به‌علاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که میزان اثربخشی آموزش مقابله با استرس شغلی نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بیشتر است.
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر، حمایتی تجربی برای هردو آموزش در جهت کاهش ادراک تعارض کار- خانواده و افزایش رضایت از زندگی در بازنشستگان شاغل فراهم می‌نماید و با توجه به نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی، آموزش مقابله با استرس شغلی توصیه می‌گردد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، پژوهش نیمه آزمایشی سه گروهی (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) و سه مرحله‌ای است و جامعه آماری کلیه بازنشستگان 45 تا 65 سال شاغل عضو کانون‌های بازنشستگی شهر اصفهان در زمستان 1400 بودند که با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس 45 نفر از آنان انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار داده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تعارض کار – خانواده (کارلسون و همکاران، 2000) و پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر و همکاران، 1985) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش از روش تحلیل کواریانس و نرم‌افزار Spss24 استفاده گردید.
نتایج: نتایج نشان داد که در تعارض کار- خانواده در مرحله پس‌آزمون بین دو گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معنادار (05/0>p) و در مرحله پیگیری نیز فقط بین گروه آموزش بسته مقابله با استرس با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. در رضایت از زندگی نیز در مرحله پس‌آزمون و پیگیری بین دو گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>p). به‌علاوه، نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی نشان داد که میزان اثربخشی آموزش مقابله با استرس شغلی نسبت به شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بیشتر است.
نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر، حمایتی تجربی برای هردو آموزش در جهت کاهش ادراک تعارض کار- خانواده و افزایش رضایت از زندگی در بازنشستگان شاغل فراهم می‌نماید و با توجه به نتایج آزمون تعقیبی بونفرنی، آموزش مقابله با استرس شغلی توصیه می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: آموزش مقابله با استرس شغلی، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، ادراک تعارض کار- خانواده، رضایت از زندگی، بازنشستگان شاغل
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
