دوره 14، شماره 4 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1401 )                   جلد 14 شماره 4 صفحات 13-1 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) ، m.ahmadi@khuisf.ac.ir
چکیده:   (328 مشاهده)
مقدمه: مدلAERMOD  از مدل­های گوسین است که برای مدل‌سازی انتشار آلاینده­های هوا از منابع مختلف و برای فواصل کمتر از 50 کیلومتر از منابع انتشار به‌طور گسترده مورداستفاده قرار می‌گیرد. در حال حاضر صنایع پتروشیمی جزء صنایع ضروری و درآمدزا برای کشور می‌باشد، لذا همگام با پیشرفت این صنایع بحث کنترل آلودگی هوا نیز باید موردتوجه قرار گیرد. هدف از این مطالعه، مدل‌سازی نحوه پراکنش دو آلاینده‌ مونواکسیدکربن و دی‌اکسیدنیتروژن منتشره از دودکش‌های پتروشیمی مارون است. 
روش بررسی: در این پژوهش نحوه انتشار آلاینده­های مونوکسید کربن و اکسیدهای نیتروژن از دودکش­های مجتمع پتروشیمی مارون با استفاده از مدل AERMOD در سال 1398 مدل‌سازی شد. برای انجام مدل‌سازی در مدل AERMOD که مدل پیشنهادی EPA برای مطالعات تفصیلی آلودگی هوا می­باشد از داده‌های سه ساعته ایستگاه سینوپتیک بندر ماهشهر و همچنین مدل رقومی ارتفاعی با اندازه پیکسل 30 متر استفاده و مدل‌سازی در محدوده‌ای به وسعت 2500 کیلومترمربع انجام شد.
نتایج: متوسط غلظت سالانه آلاینده دی اکسید نیتروژن و مونوکسیدکربن به ترتیب 44/1 و 3/1 میکروگرم بر مترمکعب در فاصله 900 متری دودکش بوده است. این محدوده اراضی مجتمع پتروشیمی مارون را شامل می‌شود و مناطق مسکونی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.
نتیجه­گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که غلظت آلاینده­های مونوکسید کربن و دی‌اکسیدنیتروژن کمتر از استانداردهای تعیین‌شده توسط سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور است. برنامه‌های تعمیر و نگهداری واحدها، پایش وضعیت سلامت کارکنان، کنترل خروجی‌ها، لحاظ کردن کنترل‌های مناسب مطابق با توصیه‌های EPA می‌تواند تأثیر به سزایی در کنترل و کاهش انتشار آلاینده‌ها داشته باشد. خروجی حاصل از این مطالعه مشخص نمود مدل AERMOD در مطالعات آلودگی هوا که نیازمند بررسی دقیق غلظت آلاینده­ها است، کارایی بالایی دارد.
 
متن کامل [PDF 1053 kb]   (231 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (509 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عوامل شیمیایی
دریافت: 1401/5/15 | پذیرش: 1401/12/10 | انتشار: 1401/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.