دوره 15، شماره 1 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1402 )
جلد 15 شماره 1 صفحات 36-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 11629
Ethics code: IR.SSU.SRH.REC.1400.017
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fallah B, Fonooni P, Fallahfaragheh A, Nasiriani K, Bakhshi F. Investigating the relationship between post-traumatic stress disorder and personality traits in nurses caring for patients with COVID-19. tkj 2023; 15 (1) :26-36
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1209-fa.html
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-1209-fa.html
فلاح بهاره، فنونی پروین، فلاح فراغه احمدرضا، نصیریانی خدیجه، دهقانی فاطمه، بخشی فاطمه و همکاران.. بررسی ارتباط استرس پس از سانحه با ویژگی‌های شخصیتی در پرستاران مراقبت‌کننده از بیماران مبتلا به کووید-۱۹. فصلنامه علمی تخصصی طب کار. 1402; 15 (1) :26-36
بهاره فلاح 
، پروین فنونی ، احمدرضا فلاح فراغه ، خدیجه نصیریانی ، فاطمه دهقانی ، فاطمه بخشی ، محمدحسین دهقانی*
، پروین فنونی ، احمدرضا فلاح فراغه ، خدیجه نصیریانی ، فاطمه دهقانی ، فاطمه بخشی ، محمدحسین دهقانی*
دانشیار، گروه بیهوشی و مراقبت‌های ویژه، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران ، mh.dehghani1199@gmail.com
چکیده: (547 مشاهده)
مقدمه: اختلال استرس پس از سانحه تأثیر زیادی بر کیفیت مراقبت‌های بالینی می‌تواند داشته باشد. ازاین‌جهت باید عوامل خطرزای مرتبط شناسایی شوند. این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین ویژگی‌های شخصیتی و اختلال استرس پس از سانحه در پرستارانی که در بخش مراقبتی بیماران کووید-۱۹، انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی- همبستگی در سال ۱۴۰۰ روی ۳۱۶ پرستار با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گرد‌آوری شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس ویژگی‌های شخصیتی (NEO-FFI) و مقیاس پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه می‌سی‌سی‌پی بود. داده‌ها با نرم‌افزار 22 PSSS و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و آزمون‌های Paired- t testو Wilcoxon تحلیل شد.
نتایج: 3/13% از پرستاران این مطالعه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند. بین زیرمقیاس‌های ویژگی‌های شخصیتی با جنس زن به ترتیب رنجوری ( 031/0p=) ، اشتیاق به تجارب تازه (001/0p=)، توافق پذیری(001/0p=)، گروه‌های سنی به ترتیب رنجوری (001/0p=)، برون‌گرایی–درون‌گرایی (02/0p=)، اشتیاق به تجارب تازه (001/0p=)، توافق پذیری (02/0p=) و سابقه ابتلا به کوید 19 به ترتیب برون‌گرایی– درون‌گرایی (05/0p=) و توافق پذیری (071/0 p=) تفاوت معنی‌داری یافت شد و PTSD با گروه‌های سن تفاوت معنی‌دار مشاهده شد
(05/0 p<). همچنین بعد رنجوری (11/0 r=- , 01/0 p<)، اشتیاق به تجارب تازه (98/0, r= 01/0 p<) و توافق‌پذیری(57/0 r= , 01/0 p<) با نمره کل اختلال استرس پس از سانحه ارتباط معنادار داشتند(05/0 p<).
نتیجه‌گیری: با به‌کارگیری پرستاران با ویژگی‌های شخصیتی مناسب علاوه بر اقدامات حمایتی دیگر می‌توانیم شاهد کنترل و یا حتی کاهش هرگونه استرس و نگرانی باشیم. تدوین برنامه‌های آموزشی–درمانی مناسب به‌منظور تغییر و اصلاح ویژگی‌های شخصیتی و همچنین آموزش مهارت‌های مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا، می‌تواند گامی مؤثر در کاهش استرس باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی- همبستگی در سال ۱۴۰۰ روی ۳۱۶ پرستار با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گرد‌آوری شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس ویژگی‌های شخصیتی (NEO-FFI) و مقیاس پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه می‌سی‌سی‌پی بود. داده‌ها با نرم‌افزار 22 PSSS و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و آزمون‌های Paired- t testو Wilcoxon تحلیل شد.
نتایج: 3/13% از پرستاران این مطالعه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بودند. بین زیرمقیاس‌های ویژگی‌های شخصیتی با جنس زن به ترتیب رنجوری ( 031/0p=) ، اشتیاق به تجارب تازه (001/0p=)، توافق پذیری(001/0p=)، گروه‌های سنی به ترتیب رنجوری (001/0p=)، برون‌گرایی–درون‌گرایی (02/0p=)، اشتیاق به تجارب تازه (001/0p=)، توافق پذیری (02/0p=) و سابقه ابتلا به کوید 19 به ترتیب برون‌گرایی– درون‌گرایی (05/0p=) و توافق پذیری (071/0 p=) تفاوت معنی‌داری یافت شد و PTSD با گروه‌های سن تفاوت معنی‌دار مشاهده شد
(05/0 p<). همچنین بعد رنجوری (11/0 r=- , 01/0 p<)، اشتیاق به تجارب تازه (98/0, r= 01/0 p<) و توافق‌پذیری(57/0 r= , 01/0 p<) با نمره کل اختلال استرس پس از سانحه ارتباط معنادار داشتند(05/0 p<).
نتیجه‌گیری: با به‌کارگیری پرستاران با ویژگی‌های شخصیتی مناسب علاوه بر اقدامات حمایتی دیگر می‌توانیم شاهد کنترل و یا حتی کاهش هرگونه استرس و نگرانی باشیم. تدوین برنامه‌های آموزشی–درمانی مناسب به‌منظور تغییر و اصلاح ویژگی‌های شخصیتی و همچنین آموزش مهارت‌های مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا، می‌تواند گامی مؤثر در کاهش استرس باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
