Research code: مقاله مروری است
Ethics code: 23456
دانشگاه علوم پزشکی تهران ، amirmohamadnajafipour@gmail.com
چکیده: (140 مشاهده)
مقدمه : پیشرفت تکنولوژی انعطافپذیری شغلی را برای کارمندان و کارفرمایان به طور یکسان افزایش داده است. با توجه به اینکه دورکاری موثر نیاز به برنامهریزی دارد، همهگیری COVID-19 بسیاری از کارمندان را به سرعت به تغییر محل کار از بیرون به خانه ، بدون اطمینان داشتن از مهیا بودن شرایط وا داشت. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر دورکاری بر اختلالات اسکلتیعضلانی و عوامل روانی-اجتماعی در ایام کرونا است.
روش کار: این پژوهش به روش مروری انجام شده است. جستجوی مقالات از سال 2020 تا 2023 در سایتهای PubMed، Science Direct، Google Scholar و با کلمات اصلی Ergonomics ، Teleworking، MSDs، ، COVID19صورت گرفت.
یافتهها: در مجموع 93 مقاله در جستجوی اولیه انتخاب شدند. با ارزیابی عنوانها، 45 مقاله مرتبط و با بررسی چکیدهها 30 مقاله که در نهایت 13 مقاله که فولتکست آنها در دسترس بود انتخاب شدند. این مقالات به بررسی تاثیرات دورکاری بر اختلالات اسکلتیعضلانی و عوامل اجتماعیروانی در دوران کرونا اشاره دارند.
نتیجه گیری: بیشتر مطالعات بر افزایش ناراحتیهای اسکلتیعضلانی اشاره دارند. دورکارها درد و ناراحتی اسکلتیعضلانی را بیشتر در نواحی مختلف بدن تجربه کردهاند. ساعات کاری طولانیتر با استراحت کوتاهتر برای برآورده کردن افزایش تقاضای کاری، انزوای اجتماعی، عدم حمایت همکاران، مرزهای مبهم کار و خانه و حضور همهجانبه شغلی، از عوامل روانیاجتماعی و سازمانی مرتبط با اختلالات اسکلتیعضلانی هستند. برای تعدادی از کارمندان، دورکاری به عنوان یک روش معمول کار در دوره پس از همهگیری باقی خواهد ماند. بنابراین، شناسایی عوامل خطر مرتبط با دورکاری برای اختلالات اسکلتیعضلانی و رسیدگی به آنها با اقدامات پیشگیرانه به موقع از راه دور و نیازهای فردی کارمندان ضروری است.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
ارگونومی دریافت: 1403/2/9 | پذیرش: 1403/6/7 | انتشار: 1403/8/10