مقدمه: حدود 16% از افت شنوایی، مربوط به مواجهه با صدای محیط‌های کاری می‌باشد با توجه به این مطلب هدف این مقاله، بررسی ارتباط مواجهه با صدا و میزان افت شنوایی و تدوین یک مدل رگرسیونی برای آن بوده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1388 بر روی 1062 کارگر شرکت ساخت و تولید کارخانه تراکتورسازی تبریز انجام گردید. مواجهه با صدای معادل بیش از 85 دسی‌بل به عنوان عامل مواجهه و افت شنوایی به عنوان پیامد مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به سن، سابقه کار، مدت زمان کار روزانه در محیط‌های پر صدا و میزان افت شنوایی کارگران که در دوره مطالعه رخ داده بود از پرونده کارگران استخراج و در چک‌لیست جمع‌آوری داده‌ها ثبت گردید سپس برای ارتباط آنها یک مدل رگرسیونی ارائه گردید. یافته‌ها: از مجموع 1062 نفر کارگر تحت مطالعه، 392 نفر (9/36٪) با صدای معادل یا بیش از 85 دسی‌بل مواجهه داشتند (گروه مواجهه) و 670 نفر (1/63٪) با صدای کمتر از 85 دسی‌بل مواجهه داشتند (گروه غیرمواجهه) و میانگین افت شنوایی ناشی از صدا در همه کارگران 89/12 دسی‌بل بود. همچنین با افزایش سن، مواجهه با صدا و سابقه کار میزان افت شنوایی نیز افزایش یافت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مبنی بر افزایش میزان افت شنوایی با افزایش مواجهه با تراز معادل صوت و افزایش سابقه کار، لزوم کنترل مواجهه و کنترل صدای محیط کار برای کاهش روند افت شنوایی کارگران مورد تاکید می‌باشد. برای صنعت مورد بررسی مدل رگرسیونی ارائه گردید که می‌تواند در پیش‌بینی کاهش شنوایی ناشی از صدا مورد استفاده قرار گیرد. کنترل صدا می‌تواند باعث کاهش هزینه‌های صرف شده جهت درمان و پرداخت غرامت برای کارگران آسیب‌دیده و بالتبع افزایش بازده کاری در کارگاه‌های تولیدی گردد.

واژه‌های کلیدی: : صدا، مواجهه با صدا، افت شنوایی، افت شنوایی ناشی از صدا‌

متن کامل [PDF 334 kb]   (6159 دریافت)