مقدمه: تنش (استرس) شغلی به صورت عدم هماهنگی بین نیازهای شغلی و توانایی‌ها، قابلیت‌ها و خواسته‌های فرد تعریف می‌شود. تنش شغلی دارای عوارض و پیامدهای مختلف جسمی، روانی و رفتاری است. به نظر می‌رسد دانشجویان پزشکی به دلیل طولانی بودن دوره‌ تحصیل از یک سو و نیز الزام آموزشی به حضور در محیط بالینی و بیمارستانی در معرض درجات شدید‌تری از استرس شغلی قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین میزان تنش شغلی و عوامل موثر در آن در دانشجویان پزشکی در دو مقطع علوم پایه و بالینی انجام شده است. روش بررسی: این تحقیق به صورت مطالعه مقطعی بر روی 516 دانشجوی پزشکی دانشکده پزشکی ایران که حداقل سه ماه از آغاز تحصیلات آنها گذشته بود، در پاییز و زمستان سال 1389 انجام شده است. برای سنجش تنش از پرسشنامه‌ی Osipow با آلفای کرونباخ 83/0 استفاده شده است و برای بررسی ارتباط متغیر با میزان تنش از آزمون t-test استفاده شد. یافته‌ها: از 650 نفر دانشجوی پزشکی که دارای معیارهای ورود بودند، 516 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند (میزان پاسخ‌دهی حدود80% بود). نمره تنش کلی در مقطع علوم پایه 132 و در مقطع بالینی 157 بود. میزان تنش در افراد با سن بالاتر، بیشتر از افراد با سن کمتر بود. نمره تنش در افرادی که سیگار مصرف می‌کردند و نیز در افرادی که داروهای آرامبخش مصرف می‌کردند بالاتر از سایر افراد بود و تمامی نتایج ذکر شده از نظر آماری معنی‌دار بود(٠5/٠>value-P). نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش نمره تنش کلی در دانشجویان مقطع بالاتر، به نظر می‌رسد با برگزاری کارگاه‌های مدیریت تنش در دانشکده‌های پزشکی و آشنایی دانشجویان با عوامل استرس‌زا و چگونگی مدیریت آن بتوان گامی در جهت تعدیل تنش‌های شغلی در این گروه از دانشجویان برداشت.

واژه‌های کلیدی: کلید واژه‌ها: تنش شغلی، دانشجویان پزشکی، عامل تنش‌زا

متن کامل [PDF 247 kb]   (3601 دریافت)