چکیده مقدمه:اختلالات اسکلتی–عضلانی شغلی در اثر مواجهه درازمدت با عوامل ارگونومیک به تدریج و در یکفرایندطولانیایجاد می‌شود. اینبیماری‌هامهم‌ترین عامل روزهای از دست رفته کاری و هزینه‌هایپزشکی در محیطکارمی‌باشند. در این مطالعه عوامل خطر ارگونومیک و فراوانی اختلالات اسکلتی– عضلانی در کارگران شاغل در یک کارخانه تولید ماشین‌آلات کشاورزی بررسی شد. روش بررسی:در این مطالعه مقطعی 70 نفر از کارگران کارخانه وارد مطالعه شدند. اختلالات اسکلتی– عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک جمع‌آوریشدوهمچنین از روش ارزیابیQEC و RULA جهت بررسیوضعیت‌هایارگونومیکیکارگران استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 17مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: براساس نتایج فراوانیکلیاختلالاتاسکلتیعضلانی در کارگران 3/40% ومیزان ابتلا به دردهایکمر 8/12%، زانو 7/8%، دست 8/7%، گردن 6% و شانه 5% بود. در ارزیابیRULAواحدهایجوشکاریو رنگ امتیاز 7 و واحد انبار و مونتاژ امتیاز 6 را کسبکردندکه به ترتیب در سطوح اقدامات اصلاحی3 و 4 قرار دارند.نتایجبه دست آمده از ارزیابیQEC نشان دادکه 3/21% امتیاز 70-51 و 2/8% امتیازبیش از 70 داشتند کهنشان دهنده نیاز به اقدام ارگونومیک اصلاحی است. نتیجه‌گیری: درصد قابل توجهی از کارگران این کارخانه در محیطی غیر ایمن از نظر ارگونومیک کار می‌کنند و فراوانی اختلالات اسکلتی– عضلانی در آنها بالاست که نیاز به اقدام ارگونومیک مناسب دارد.

واژه‌های کلیدی: اختلالات اسکلتی–عضلانی، پرسشنامه نوردیک، RULA، QEC

متن کامل [PDF 94 kb]   (1996 دریافت)