مقدمه: کارکنان معمولا با شرایط استرس‌زایی رو به ‌رو می‌شوند که به همراه محتوای خودپنداره‌ای که دارند بر رضایت شغلی، سلامت روانی و جسمانی آنان تاثیر می‌گذارد. در این میان، جهت‌گیری مذهبی فرد نیز نقش مهمی ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه‌ای جهت‌گیری مذهبی در ارتباط میان خودپنداره و استرس شغلی بود.

روش بررسی: این پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کارکنان زن دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات درمانی سمنان تشکیل ‌دادند که تعداد 150 نفر از آنها در محدوده سنی 32 تا 64 سال به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار سنجش مورد استفاده شامل پرسشنامه‌های جهت‌گیری مذهبی آلپورت، مقیاس خودپنداره تنسی و پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان بودند. به منظور تحلیل داده‌ها، از آزمون‌های آمار توصیفی و رگرسیون سلسله‌‌ مراتبی استفاده شد.

نتایج: جهت‌گیری مذهبی می‌تواند دارای نقش واسطه‌ای در ارتباط بین خودپنداره و استرس شغلی باشد. افراد با باورهای مذهبی به خودپنداره بالاتری دست می‌یابند که در نهایت، می‌تواند در کاهش استرس کمک‌کننده باشد.

نتیجه‌گیری: استمداد از معنویت و اطمینان از دریافت حمایت‌های الهی در مواقع نیاز، راهکاری مناسب برای کاهش تنش‌های شغلی است.