مقدمه: متیل دی ایزوسیانات(MDI) رایج‌ترین ایزوسیانات مورد استفاده در شرکت‌های فوم‌سازی است. این تحقیق به منظور میزان مواجهه ایزوسیانات متیل دی ایزوسیانات و ارتباط آن با ظرفیت‌های ریوی کارگران از طریق بررسی نتایج اسپیرومتری در یک شرکت فوم‌سازی انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی و نمونه‌گیری آن بصورت سرشماری انجام شد. به منظور بررسی تغییرات ظرفیت‌های تنفسی در کارگران شاغل در کارخانه از پرونده پزشکی و نتایج اسپیرومتری دو سال متفاوت و میزان آلودگی در واحد‌های تولیدی نیز با استفاده از نمونه‌برداری تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، آزمون T زوجی و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: میزان آلودگی در واحدهای تولیدی فوم سرد، سالن ویسکو و سالن L90 از حداکثر مجاز(51 میکروگرم بر متر مکعب) بالاتر بود. نتایج ارزیابی ظرفیت‌های تنفسی درکارگران مواجهه با  MDIبا توجه به سابقه کاری بیش از 3 سال در این واحد تولیدی نشان داد که ظرفیت‌های تنفسی حاصل از اسپیرومتری در سال 91 نسبت به سال 89 کاهش یافته است(05/0p<). ظرفیت‌های تنفسی مورد مطالعه(FVC/ FEV1) در طی سال 89 تا 91 کاهش این پارامترها را نشان می‌دهد که به طور میانگین FEV1‌(60/15%) وFVC  (7/9%) کاهش یافته‌اند.

نتیجه‌گیری: با افزایش سابقه کار کارگران و بالارفتن مدت زمان تماس با ترکیبات MDI، ظرفیت‌های تنفسی کارگران سیر نزولی پیدا خواهد کرد که در دراز مدت می‌تواند آثار غیر قابل کنترلی داشته باشد.