فصلنامه طب کار

مقدمه: خطرات ایمنی بیمار، یکی از مهم‌ترین چالش‌های نظام سلامت تمام کشورها محسوب می‌شود که تضمین ایمنی بیمار را به خطر می‌اندازد. لذا شناخت این خطرات و اولویت‌بندی آنها به‌منظور تدوین سیاست‌های مداخله‌ای باید مورد توجه قرار گیرد.

روش بررسی: پژوهش توصیفی-مقطعی حاضر، در سال 1394، در کلیه بخش‌های درمانی یک بیمارستان آموزشی-درمانی به انجام رسید. گردآوری اطلاعات، از طریق مصاحبه با 25 نفر از مسئولین بالینی بیمارستان و رابطین ایمنی بیمار در بخش‌های درمانی و توزیع پرسشنامه انجام گرفت. تحلیل داده‌ها به کمک روش تحلیل سلسله مراتبی((AHP و با استفاده از نرم‌افزار 11 Expert Choice صورت پذیرفت.

نتایج: در بین مخاطرات بخش داخلی، نیدل استیک شدن پرسنل، بالاترین اولویت(231/0) و گرافی اشتباه از بیمار، پایین‌ترین اولویت(028/0) را کسب نمود. در بین مخاطرات بخش مراقبت ویژه، جراحی و اتاق عمل، بالاترین اولویت به‌ترتیب مربوط به عدم کنترل سطح هوشیاری بیماران(316/0)، عدم کنترل دقیق بیماران بعد از عمل جراحی(199/0) و ترانسفوزیون خون اشتباه(209/0) بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به نقش کارکنان در کاهش خطرات مورد اشاره، باید آموزش‌های تئوری و عملی کارکنان در خصوص روش‌های ارزیابی خطر صورت گیرد و چک لیست تزریق و جراحی ایمن توسط آنها اجرا و از سوی مسئول ایمنی بیمار مورد پایش قرار گیرد. همچنین سیستم یکپارچه ثبت و گزارش خطا برای شناسایی رخدادها انجام گیرد.