مقدمه: از ابتدای ورود خودرو به ایران همواره شاهد تصادفات انواع وسیله نقلیه بوده ایم. به دلیل اهمیت موضوع تصادفات رانندگی تلاش های زیادی برای مطالعه در این زمینه انجام شده است.
روش بررسی: مطالعه حاضر که بر روی 569 راننده انجام شد یک مطالعه تحلیلی گذشته نگر میباشد. جمع آوری داده های این مطالعه از ابتدای بهار 1394 تا انتهای تابستان 1394 بر روی رانندگان وسایل نقلیه بین شهری که تاریخ اخذ گواهی نامه آنها از تاریخ 1370/1/1 به بعد بود، انجام شد. متغیر وابسته در این مطالعه زمان رسیدن به اولین حادثه از تاریخ اخذ گواهی نامه در نظر گرفته شد. آنالیز داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام گرفت. برای برآورد زمان بقا از روش کاپلان مایر و تعیین عوامل موثر بر زمان وقوع حادثه از رگرسیونی مخاطره متناسب کاکس استفاده گردید.
نتایج: تابع خطر منحنی کاپلان مایر بر اساس تیپ شخصیتی نشان میدهد که خطر وقوع حادثه برای گروه با تیپ شخصیت  A بیشتر از رانندگان با تیپ شخصیتی B است. ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری در وقوع خطر در دو گروه رانندگان با تیپ شخصیتی A و B ندارد (p_value=0.379).
نتیجه گیری: تابع خطر منحنی کاپلان مایر بر اساس تیپ شخصیتی نشان میدهد که خطر وقوع حادثه برای گروه با تیپ شخصیتی A بیشتر از رانندگان با تیپ شخصیتی B است. در صورت تایید این یافته ها میتوان ضمن تشخیص رانندگان با تیپ شخصیتی A آموزش هایی را برای آنها در طول دوره های آموزش رانندگی تدوین کرد.
کلمات کلیدی: تیپ شخصیتی، تصادف، آنالیز بقا، ایمنی

واژه‌های کلیدی: تیپ شخصیتی، تصادف، رانندگی، آنالیز بقا، ایمنی

متن کامل [PDF 499 kb]   (771 دریافت)