چکیده

مقدمه:رفتار های انحرافی در محیط کار، با زیر پا گذاشتن قواعد و مقررات سازمانی، بر عملکرد فردی و بروندادهای سازمانی موثر است. این مطالعه به بررسی نقش واسطه ای درگیری شغلی در رابطه بین فرسودگی هیجانی و رفتارهای انحرافی در محیط کار می پردازد.

روش بررسی: این تحقیق از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است که جامعه آماری آن را کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه پیام نور استان یزد تشکیل می دهند. 120 نفر از اعضاء به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به مقیاسهای: درگیری شغلی (شافلی، سالانوا، گونزالزروما و بکر،2002)، فرسودگی هیجانی (مسلچ و جکسون ،1981) و رفتارهای انحرافی درمحیط کار (بنت و رابینسون ،2000) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با بهره گیری از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری و  روش بوت استراپ در محیط نرم افزار AMOS انجام شد.

نتایج: فرسودگی هیجانی پیش بینی کننده منفی تعلق خاطر کاری (با ضریب مسیر 59/0-) بوده و به صورت غیرمستقیم با واسطه گریِ تعلق خاطر کاری(با ضریب مسیر 28/0+) رفتار های انحرافی در محیط کار را پیش بینی می کند.همچنین افزایش تعلق خاطر کاری، باعث کاهش رفتار های انحرافی در محیط کار (با ضریب مسیر 42/0-) می شود.

نتیجه گیری: فرسودگی هیجانی به واسطه تعلق خاطر کاری بر رفتارهای انحرافی در محیط کار تاثیر دارد. بنابر این در نظر گرفتن تدابیری برای کنترل یا کاهش فرسودگی هیجانی اعضاء هیات علمی، می تواند ضمن افزایش تعلق خاطر کاری آنان، موجب کاهش رفتارهای انحرافی در محیط کار شود.