۶ نتیجه برای جبالی
ابوالفضل برخورداری، سجاد برزگر، سيد حسین حکمتی‌مقدم، علی جبالی، حسین فلاح‌زاده،
دوره ۳، شماره ۴ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: با توجه به اثرات سوء نانوذرات بر انسان، این مطالعه به منظور بررسی اثرات سایتوتوکسیک نانو ذره اکسید منیزیم طراحی و اجرا گردید. روش بررسی: در یک مطالعه آزمایشگاهی، سوسپانسیون سلول‌های تک هسته‌ای به مدت ۶ و ۲۴ ساعت با غلظت‌های ۱۰۰۰،۵۰۰،۱۰۰،۱۰،۱ و ۱۵۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر نانو ذره مواجهه و سپس درصد مرگ سلول با دستگاه اسپکتروفتومتر در نمونه‌های مورد مطالعه و کنترل‌های مثبت و منفی تعیین گردید. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که حداقل و حداکثر مرگ سلول در مواجهه ۶ ساعته در غلظت ۱ و ۱۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر به ترتیب ۹/۳۰% و ۷/۴۴% و در مواجهه ۲۴ ساعته به ترتیب ۵/۲۶% و ۴/۶۴% می‌باشد. در مواجهه ۲۴ ساعته، با افزایش غلظت به ویژه در غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر منجر به مرگ سلولی میشود ولی از غلظت ۵۰۰ با افزایش توﺃم غلظت و زمان مواجهه، سمیت نانوذره به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشخص گردید که سلول‌های تک هسته‌ای خون به نانو ذره اکسیدمنیزیم نسبتاً حساس می‌باشند به طوری که سمیت تابع غلظت و زمان به طور توﺃم به‌ویژه از غلظت ۵۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر می‌باشد؛ ضمناً در مواجهه ۲۴ ساعته، غلظت ۶۰۰ به عنوان غلظتی که باعث مرگ ۵۰ درصد از سلول‌ها میشود تعیین گردید.
ابوالفضل برخورداری، سید محمد جعفری، سیدحسین حکمتی مقدم، بمانعلی جبالی، منصور اسماعیلی دهج، مینا پوررجب، محسن عسکرشاهی، مرضیه نورانی، بابک فضلی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: مشاهده مستقیم رفتار سلول‌های زنده مستلزم انجام آزمایش در خارج از بدن به صورت in-vitro و یا ex-vivo می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر نانوذره اکسیدمنیزیم بر روی سلول‌های پنوموسیت ریه موش صحرایی پس از جداسازی و تعیین مقداری از نانوذره بدون تاثیر، انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی علاوه بر تعیین درصد حیات سلول‌های جدا شده با روش تریپان بلو، میزان تغییرات ریخت‌شناسی سلول‌ها طی مواجهه ۱، ۶ و ۲۴ ساعته با نانوذرات اکسیدمنیزیم در غلظت‌های ۱/۰، ۱، ۱۰، ۱۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: با توجه به نتایج حاصله پس از تیمار سلول‌های جداسازی شده با نانوذره هیچگونه تغییرات مرفولوژی در غلظت‌های مختلف و زمان‌های مواجهه ۱ و ۶ ساعت (به استثنای تغییرات مرفولوژی خفیف در غلظت ۱۰۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر و ۶ ساعت مواجهه) مشاهده نگردید. ولی با افزایش مدت زمان مواجهه به ۲۴ ساعت تغییرات مرفولوژی خفیف و شدید در غلظت‌های ۱۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر و بالاتر مشاهده شد. مقدار NOAEL برای نانوذره مذکور در مواجهه ۶ و ۲۴ ساعت به ترتیب ۱۰۰۰ و ۱۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر تعیین گردید.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه مشخص گردید که نانوذره اکسیدمنیزیم در غلظت‌های پایین و مدت زمان مواجهه کوتاه اثر چندانی بر سلول‌های ریوی ندارد، اما افزایش توأم غلظت و مدت زمان مواجهه با نانوذره اکسیدمنیزیم باعث تشدید تغییرات مرفولوژی سلول‌ها شده است.
علی جبالی، سیدحسین حکمتی مقدم، غلامحسین حلوانی، احمد عبدالملکی،
دوره ۵، شماره ۴ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: نانوذرات سیلیکا به صورت استنشاقی، خوراکی، تزریقی و پوستی وارد بدن موجودات زنده از جمله انسان شده و می‌توانند تاثیرات بالقوه سوء بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشند. هدف از این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، بررسی اثر سمیت نانوذره سیلیکا در شکل‌های سیمی (Wire)، میله‌ای (Rod)، کروی (Spherical) و در اندازه‌های مختلف (۲۰ و ۵۰ و ۱۰۰ نانومتر) بر سلول ریه رت در دو زمان مواجهه ۶ و ۲۴ ساعته با استفاده از دو تست سایتوتوکسیسیتیMTT و MTS بود. روش بررسی: دو موش صحرایی نر نژاد Wistar بیهوش شده و خون آنها کاملاً با محلول کربس جایگزین شد، سپس ریه‌ها جدا گشته و پس از هضم، سوسپانسیون تک سلولی از آن در محیط کشت سلولی تهیه گردید. در مرحله بعد سوسپانسیون سلولی به طور جداگانه در مجاورت با نانوذرات مذکور در غلظت ۵۰۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر قرار گرفت و سپس در ۳۷ درجه انکوبه و میزان حیات سلولی پس از مدت ۶ و ۲۴ ساعت تعیین گردید. یافته‌ها: این مطالعه نشان داد نانوذرات با سایز کوچکتر (۲۰ نانومتر) دارای تاثیر سمی بیشتری نسبت به سایزهای بزرگتر بودند. همچنین نانوذرات سیلیکا به شکل کروی اثرات سایتوتوکسیک بالاتری نسبت به دو شکل دیگر نانوذره داشتند. از طرفی زمان انکوباسیون ۲۴ ساعته نسبت به زمان انکوباسیون ۶ ساعته باعث اندکی افزایش در مرگ سلولی شد. نتیجه‌گیری: میزان سایتوتوکسیسیتی نانوذرات سیلیکا وابسته به شکل و سایز و زمان مواجهه آنها با سلول است.
بهرام کوهنورد، ابوالفضل برخورداری، سید حسین حکمتی مقدم، محمدرضا نجیمی، علی جبالی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه ساخت نانوکامپوزیت بر پایه مواد پلیمری و نانوذره اکسید روی در دوحالت معمولی و پوشیده با ژلاتین و مقایسه آنها از نظر افت انتقال صوت در فرکانسهای مختلف می باشد.
روش بررسی: این مطالعه بصورت تجربی انجام شد. مواد مورد استفاده شامل: نانوذره اکسید روی، پلیمر پلی وینیل کلراید (PVC) و ژلاتین بود. مراحل اجرای این مطالعه در دو فاز صورت گرفت که فاز اول شامل: ساخت قالب و تهیه نانوکامپوزیت و فاز دوم نیز تعیین افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت ها بود.
یافته ها: افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت معمولی نشان داد که بیشترین افت انتقال صوت در درصد وزنی اول و دوم به میزان ۴۳/۴ دسی بل در فرکانس ۵۰۰ هرتز دیده شد. در حالی که در درصد وزنی سوم از این نانوکامپوزیت، کمترین افت انتقال برابر با ۸۰/۰ دسی بل در فرکانس ۲۰۰۰ هرتز مشاهده شد. همچنین نتایج افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت پوشیده شده با ژلاتین نشان داد که در درصد وزنی اول و دوم، بیشترین افت انتقال برابر با ۰۱ /۳ دسی بل در فرکانس ۵۰۰ هرتز می باشد و در درصد وزنی سوم، کمترین افت انتقال برابر با ۵۵/۰ دسی بل در فرکانس ۲۰۰۰ هرتز برآورد گردید.
بحث و نتیجه گیری: مقایسه افت انتقال صوت در نانوکامپوزیت اکسید روی در حالت معمولی و پوشیده با ژلاتین نشان می دهد که ژلاتین منجر به افزایش خاصیت جذب و کاهش افت انتقال صوت می گردد.
ابوالفضل برخورداری، آسیه عباسی، سیدحسین حکمتی مقدم، حسین فلاح زاده، علی جبالی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه
صدا یکی از مهمترین عوامل زیان آور محیط کار و فراگیرترین عامل فیزیکی تهدیدکننده سلامت شاغلین است.تقریبا یکی از بهترین راه ها برای کنترل صدا، جاذب های صوتی می باشد. . با توجه به ورود گسترده نانو در عرصه های مختلف علمی، یکی از کاربردهای آن طراحی و ساخت جاذب های صوتی حاوی نانوذرات می باشد. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین ضریب جذب در نانوکامپوزیت های آلومینیوم حاوی درصد های مختلف نانوذرات آلومینیوم می باشد.
روش بررسی
نخست نانوذرات آلومینیوم۱۰۰ نانومتری ، براده چوب و چسب پلی وینیل استات به نسبت مشخصی وزن سنجی شد و بخوبی مخلوط گردید. در مرحله بعد مخلوط بدست آمده درون قالب مقاوم به حرارت ریخته و در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد خشک گردید. بعد از تهیه نانوکامپوزیت های مذکور، ضریب جذب صوت با لوله امپدانس صوتی قرائت شد.
یافته ها
مقایسه ضریب جذب صدا چهار درصد وزنی (۱، ۲، ۳ و ۴ درصد نانوذرات ۱۰۰ نانومتری) نانوکامپوزیت های آلومینیوم نشان داد که نانوکامپوزیت آلومینیوم در فرکانس ۲۰۰۰ هرتز و در درصد وزنی چهارم، بالاترین ضریب جذب صدا را داشت. این در حالی است که در همه درصدهای وزنی نانوکامپوزیت های آلومینیوم در فرکانس ۵۰۰ هرتز پایین ترین ضریب جذب صوت دیده شد.
نتیجه گیری
نتایج نشان داد با افزایش درصد وزنی نانو ذرات آلومینیوم ضریب جذب صوت بیشتر میشود و نانوکامپوزیت های آلومینیوم می توانند گزینه مناسبی برای کاهش نویزهای محیطی و صنعتی باشند.
محمد رضا نجیمی، ابوالفضل برخورداری، سید حسین حکمتی مقدم، بهرام کوهنورد، علی جبالی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: مواجهه با آلودگی صوتی در محیط کار از شایع ترین مخاطرات شغلی بوده و موجب کاهش شنوایی می شود. یکی از راه های کنترل صدا در صنعت کنترل توسط جاذب های صوتی می باشد. از نانو ذرات می توان در ساخت کامپوزیت های صوتی بهره گرفت. هدف از این مطالعه طراحی و ساخت پانل های آکوستیک بر پایه گچ، نانوذرات اکسید سیلیسیوم، پنبه هیدرولیز شده و نانو رنگ و همچنین مقایسه میزان جذب صدا توسط آنها در فرکانسهای مختلف می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه نخست نانو کامپوزیت متشکل از گچ، پنبه هیدرولیز شده، نانو ذره سیلیکا و نانو رنگ با روش مخلوط سازی ساده و اعمال حرارت ساخته و سپس ضریب جذب صوتی آن مورد بررسی قرار گرفت. ضریب جذب در فرکانس های ۲۵۰ تا ۵۰۰۰ با استفاده از روش امواج ساکن و طبق استاندارد ISO ۹۸۰۳-۱ ارزیابی شد.
نتایج: نتایج حاصله نشان داد که حداکثر اختلاف ضریب جذب نمونه ی متشکل از گچ، نانو سیلیکا، پنبه هیدولیز شده و روکش شده با رنگ نانو در مقایسه با نمونه ی ساخته شده از گچ خالص در فرکانس ۴۰۰۰ هرتز به میزان ۱۷% بود. با این وجود بالاترین تفاوت ضریب جذب به میزان ۴۳% و در فرکانس ۵۰۰۰ رخ داد. بیشترین ضریب جذب صوت را نمونه ی حاوی گچ، نانو سیلیکا و پنبه هیدولیز شده در فرکانس ۵۰۰۰ هرتز و به میزان ۰,۴۶ دارا بود.
نتیجه گیری: بررسی های انجام شده نشان داد که با افزایش فرکانس ضریب جذب صوت نیز افزایش یافته و با اضافه نمودن نانو ذره و روکش نانویی ضریب جذب صوت کاهش پیدا کرد.
