زهرا محمدی، غلامحسین حلوانی، سمیه خلیقی، امیرهوشنگ مهرپرور، رضیه سلطانی گردفرامرزی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: در دنیای امروز نقش استرسهای شغلی در ایجاد مشکلات، انواع بیماریها و معلولیتهای جسمی و روانی و هزینههای سرسامآور ناشی از آن به خصوص در مشاغل ویژه و خطرناک بر کسی پوشیده نیست، یکی از عواملی که میتواند باعث افزایش استرس شود نوبت کاری است، بنابراین مطالعه مزبور به منظور تعیین ارتباط نوبتکاری با استرس شغلی در رانندگان آژانسهای درونشهری یزد انجام شد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کوهورت- تاریخی است. تعداد نمونه پژوهش شامل ۲۶۷ نفر از رانندگان آژانسهای درونشهری یزد میباشند که نمونهگیری آن به شکل خوشهای انجام شد در این مطالعه رانندگان بر اساس شیفت کاری خود به دو دسته نوبت کار و غیرنوبتکار تقسیم شدند. ۱۴۲ نفر از افراد مورد مطالعه را گروه نوبتکار و ۱۲۵ نفر را نیز گروه غیرنوبتکار تشکیل دادهاند. متغیرهای سن و جنس در هر دو گروه همانندسازی شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استرس شغلی اسیپو و برای انجام آزمون آماری از آزمون T-Test استفاده شد.
یافتهها: بر اساس نتایج این تحقیق ۸/۷۶% رانندگان در گروه غیرنوبتکار و ۱/۹۰% رانندگان در گروه نوبتکار دارای نمره استرس بیشتر از ۱۴۰ و دارای سطح استرس بالایی بودهاند. به علاوه میانگین نمره استرس در گروه نوبتکار بالاتر از گروه غیرنوبتکار میباشد. همچنین از لحاظ آماری بین میانگین نمره استرس و نوبت کاری ارتباط معناداری وجود دارد (۰۲۱/۰P=).
نتیجهگیری: نتایج بدست آمده حاکی از آن است که نوبت کاری اثر بسزایی بر روی استرس شغلی رانندگان داشته و این موضوع میتواند سبب پیامدهایی از قبیل حوادث ترافیکی، بیماریهای شغلی و غیره گردد. بنابراین مدیریت کنترل استرس محیط کار در چهارچوب اهداف مدیریت ریسک میتواند در کاهش پیامدهای ناشی از آن بسیار موثر باشد.