فصلنامه طب کار

ارزیابی توانایی شاغل برای انجام کار بدون ایجاد خطر از نظر سلامتی و ایمنی برای خود و دیگران مفهوم ارزیابی تناسب شغلی می‌باشد. پنج شاخص اصلی: ظرفیت کارگر، ریسک سلامتی و ایمنی در شرایط کاری، شاخصهای اخلاقی، شاخصهای اقتصادی و شاخصهای قانونی و حقوقی برای پزشک سلامت شغلی باید در ارزیابی تناسب شغلی مد نظر قرار گیرد.

این مقاله مروری شامل بخش‌های مختلف ازجمله شاخص‌های ارزیابی تناسب شغلی، ریسک سلامتی و ایمنی، ظرفیت شاغل، شاخص‌های اخلاقی و قانونی، شاخص اقتصادی، ابزارهای ارزیابی، فرآیند تصمیم‌گیری، پیامدها و چالشها می‌باشد.

طبعاً برای ارزیابی هر کدام از شاخص‌های فوق باید ابزارهایی که حساسیت، ویژگی و هزینه اثر بخشی مناسبی داشته باشند، بکار گرفته شوند.

پیامدهای ناشی از ارزیابی تناسب شغلی می‌تواند در محدوده مناسب تا نامناسب قرارگیرد. تغییرات محیط کار یا ارتقاء و تعدیل شرایط کاری باید در ارزیابی تناسب شغلی مد نظر قرار گیرد. اما با تمام توضیحات ذکر شده در خیلی از موارد یک پزشک سلامت شغلی در تصمیم‌گیری برای تناسب شغلی دچار مشکل و چالش می‌شود و شاید نتواند اظهار نظر قاطع و دقیقی اعلام نماید که می‌تواند علت‌های مختلف از جمله عدم وجود ابزارها‌ و استانداردهای مناسب در این ارزیابی، تمارض شاغل به علت‌های مختلف، قوانین حاکم بر جامعه و غیره داشته باشد.

مقدمه: دیابت یک بیماری شایع در جهان و در کشور ما محسوب می گردد. عوارض هایپرگلیسمی می تواند در دراز مدت بر روی توانایی انجام کار اختلال ایجاد نماید. در دراز مدت هایپرگلیسمی مزمن یک خطر برای عملکرد شناختی محسوب می گردد. تصمیم سازی در مورد تناسب شغلی فرد دیابتی یکی از مقوله های مهم و پیچیده می باشد.
هدف: این پژوهش در نظر دارد با بررسی شواهد علمی، راهکارهای مناسبی جهت تصمیم گیری جامع تر برای ارزیابی تناسب شغلی این افراد ارائه نماید.
روش کار: در این مقاله مرروی آخرین منابع موجود و معتبرترین منابع بخصوص بانک‌های اطّلاعاتیScopus ،Science Direct ، Pub Med، Google Scholar، SID، وMagiran   مورد ارزیابی قرار گرفت و جنبه‌های مختلف ارزیابی تناسب شغلی در افراد دیابتی از منظر هایپر گلایسمی مورد تحلیل قرار گرفت.
بحث و نتیجه گیری: ارزیابی خطر فردی و توانایی های فرد دیابتی در مقایسه وظایف لاینفک شغل مورد نظر در ارزیابی تناسب شغلی مهم می باشد و از یک فرد دیابتی تا فرد دیگر مبتلا به دیابت برحسب خطرات فردی و شغلی تصمیمات می تواند متفاوت باشد. اکثر افراد دیابتی در بیشتر مشاغل می توانند اشتغال داشته و بهره وری و کارایی مناسبی داشته و وظایف خود را بصورت ایمن انجام دهند. در خیلی از موارد با، حمایت کارفرمایان و تعدیل شرایط محیط کار بیماران دیابتی می توانند به طور ایمن و با کارایی مناسب به کار خود ادامه دهند.