انسیه السادات عالمشاه، زهرا میلاسی، مریم مظاهری، یاسین مرادی مهر، پریا صباغیان،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: شایعترین بیماری شغلی اختلالات اسکلتی-عضلانی می باشند که با وضعیت بدنی نامناسب در حین انجام وظیفه شغلی به وجود میآیند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارزیابی وضعیت بدنی کارکنان بیمارستان با استفاده از روشREBA و ROSA انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی– تحلیلی بر روی ۱۲۵ نفر از کارکنان درمانی، پشتیبانی، اداری و خدمات بیمارستان آموزشی دزفول که به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای نسبی انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک و جهت ارزیابی وضعیت بدنی از روش REBA و ROSA استفاده شد. نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف بررسی شد. تحلیلهای آماری با نرمافزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت.
نتایج: میانگین سن و سابقه کار به ترتیب برابر، ۴۹/۳۶ ± ۲۶/۸ و ۷,۳۳± ۸/۱۱ سال بود. بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی مربوط به گردن (۷/۴۷ درصد) و مچ دست (۴/۴۰ درصد) و کمترین آن آرنج(۸/۷درصد) بود. بر اساس امتیاز REBA، ۳/۱۸ درصد از پوسچرکارکنان نیاز به اصلاحات آنی، ۸/۳۷ درصد نیاز به اصلاحات هرچه سریعتر داشتند. طبق امتیاز ROSA، در ۸/۷۵ درصد از وظایف باید محیط کار مجدد مورد ارزیابی قرار میگرفت. بین اختلالات مچ، شانه، گردن، با جنسیت، قد، سن، سابقهی کاری و وضعیت تأهل، ارتباط معنیداری (۰۵/۰ P-value<) وجود داشت.
نتیجه گیری: شیوع اختلال در افراد مورد مطالعه در نواحی گردن، مچ دست و زانو بیشتر است. طبق ارزیابی به روش REBA بیش از نیمی از کارکنان درمانی، پشتیبانی و خدماتی دارای سطح ریسک بالا و خیلی بالا می باشند و کمتر از ۱۰ درصد آنها دارای سطح ریسک پایین هستند. با توجه به شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و بالا بودن سطح ریسک در کارکنان اصلاح ایستگاه کاری و آموزش کارکنان توصیه می شود.