غلامحسین حلوانی، زهرا ابراهیمی، نوید مهراب، حمیده میهن پور،
دوره ۱۴، شماره ۴ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: حوادث خانگی به معنای سوانحی است که در خانه یا محیط اطراف آن روی میدهد و دلیل اصلی مرگ و میر و معلولیت افراد بخصوص کودکان میباشد. ارزیابی ریسک یک روش سازمان یافته جهت شناسایی، پیش بینی و تقلیل ریسک به یک سطح قابل قبول است. بنابراین هدف ما در این مطالعه، شناسایی و ارزیابی خطرات خانگی موجود در منازل شهر یزد برای کودکان زیر ۷ سال می باشد.
روش‌‌بررسی: در این مطالعه توصیفی– تحلیلی، تعداد ۳۲۲ خانوار یزدی به روش خوشهای از مناطق مختلف شهر انتخاب شدند. دادههای مورد نظر با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته که روایی و پایایی آن توسط متخصصین سنجیده شد، جمعآوری شد (۷۶۴/۰=α). پس از تکمیل پرسشنامهها، اطلاعات جمعآوریشده در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ وارد شده و با در نظر گرفتن سطح اطمینان ۹۵ درصد آزمون های توصیفی، ANOVA و T-TEST مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: بیشترین جراحات ایجاد شده توسط خطرات به ترتیب بریدگی، شکستگی/در رفتگی و کوفتگی با فراوانی ۱۷درصد، ۸/۱۴ درصد و ۶/۹ است. بیشترین کد ارزیابی ریسک متعلق به ریسک های جزئی با فراوانی ۷۶/۳۹ درصد می باشد و کمترین فراوانی برای ریسکهای بحرانی (۱۷/۳ درصد) می باشد. بین اکثر خطرات موجود در منازل با مناطق شهر یزد و نوع ساختمان ارتباط معنیداری وجود داشت (p-value<۰,۰۵).
نتیجه‌‌گیری: یافتههای پژوهش حاضر اهمیت ارزیابی ریسک به روش کد ارزیابی ریسک را نشان میدهد که با استفاده از آن میتوان به شناسایی و تعیین ریسک نسبی خطرات برای هر بخش منزل پرداخت و براساس اولویت به ارائه راهکارهای پیشگیریکننده و تدوین دستورالعملهای تخصصی ایمنی اقدام نمود. همچنین با استفاده از آموزش و سیاستگذاریهای مناسب برای نظارت بر رعایت و اجرای کامل الزامات قانونی در ساختمانسازی حوادث خانگی و عوارض ناشی از آنرا کاهش داده و سبب ارتقای فرهنگ ایمنی و کیفیت زندگی خانواده ها شد.
