کاربران عمومی فقط به فهرست مقالات منتشر شده دسترسی دارند.
۲ نتیجه برای موضوع مقاله:
مهرداد مقامی، حمیدرضا آقابابائیان، سمیه بساک،
دوره ۷، شماره ۱ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: یکی از نامنی های شغلی موجود خشونت کلامی محل کار می باشد که در بین پرسنل درمانی و بخصوص پرسنل فوریت های پزشکی شیوع بیشتری دارد. این پژوهش با هدف بررسی خشونت کلامی محل کار علیه پرسنل فوریت های پزشکی شمال استان خوزستان صورت پذیرفت.
مواد و روش: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی و به روش سرشماری بر روی تعداد۱۴۴ پرسنل فوریت پزشکی شمال استان خوزستان که رضایت خود را مبنی بر شرکت در مطالعه اعلام داشتتند در سال ۱۳۹۲ انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که شامل چهار قسمت (مشخصات دموگرافیک، تجربه خشونت روانی و خشونت نژادی و واکنش به خشونت و علل آن ) می شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۱۱ و با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
نتایج: میانگین سن ۴,۱۶±۳۲.۹ و سابقه کاری پرسنل در بخش فوریت های پزشکی۲.۲۵±۵.۹ بود. در ۱۲ ماه گذشته ۶۶.۷ درصد پرسنل حداقل یکی از خشونت های کلامی را تجربه کرده بودند و به تفکیک ۶۵.۳ درصد خشونت روانی و ۲۰.۱ درصد نیز خشونت فرهنگی یا نژادی را تجربه کرده بودند. بین خشونت اعمال شده با جنسیت مذکر بیماران رابطه معنادار وجود داشت(p=۰.۰۰۲). شایعترین علت خشونت از نظر پرسنل کمبود آگاهی مردم نسبت به وظایف فوریت های پزشکی بود. همچنین شایعترین واکنش در مقابل خشونت، دعوت کردن مهاجم به آرامش بود.
نتیجه گیری: می توان وجود دوره های آموزشی با هدف افزایش آگاهی برای مردم و چگونگی برخورد با خشونت و جلوگیری از وقوع آن، برای پرسنل فوریت پزشکی پیشنهاد کرد.
انسیه السادات عالمشاه، زهرا میلاسی، مریم مظاهری، یاسین مرادی مهر، پریا صباغیان،
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: شایعترین بیماری شغلی اختلالات اسکلتی-عضلانی می باشند که با وضعیت بدنی نامناسب در حین انجام وظیفه شغلی به وجود می‌آیند. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارزیابی وضعیت بدنی کارکنان بیمارستان با استفاده از روشREBA و ROSA انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی– تحلیلی بر روی ۱۲۵ نفر از کارکنان درمانی، پشتیبانی، اداری و خدمات بیمارستان آموزشی دزفول که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک و جهت ارزیابی وضعیت بدنی از روش REBA و ROSA استفاده شد. نرمال بودن داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف بررسی شد. تحلیل‌های آماری با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت.
نتایج: میانگین سن و سابقه کار به ترتیب برابر، ۴۹/۳۶ ± ۲۶/۸ و ۷,۳۳± ۸/۱۱ سال بود. بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی مربوط به گردن (۷/۴۷ درصد) و مچ دست (۴/۴۰ درصد) و کمترین آن آرنج(۸/۷درصد) بود. بر اساس امتیاز REBA، ۳/۱۸ درصد از پوسچرکارکنان نیاز به اصلاحات آنی، ۸/۳۷ درصد نیاز به اصلاحات هرچه سریع‌تر داشتند. طبق امتیاز ROSA، در ۸/۷۵ درصد از وظایف باید محیط کار مجدد مورد ارزیابی قرار میگرفت. بین اختلالات مچ، شانه، گردن، با جنسیت، قد، سن، سابقه‌ی کاری و وضعیت تأهل، ارتباط معنی‌داری (۰۵/۰ P-value<) وجود داشت.
نتیجه گیری: شیوع اختلال در افراد مورد مطالعه در نواحی گردن، مچ دست و زانو بیشتر است. طبق ارزیابی به روش REBA بیش از نیمی از کارکنان درمانی، پشتیبانی و خدماتی دارای سطح ریسک بالا و خیلی بالا می باشند و کمتر از ۱۰ درصد آنها دارای سطح ریسک پایین هستند. با توجه به شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و بالا بودن سطح ریسک در کارکنان اصلاح ایستگاه کاری و آموزش کارکنان توصیه می شود.
