مقدمه: توسعه فناوری بویژه در صنایع مخاطره آمیز سبب شده است که فلسفه ایمنی از رویکرد پس از وقوع به رویکرد پیش از وقوع تغییر یابد. رویکرد جدید بر پایه شناسایی وکنترل ریشه ای حوادث وبیماری‌های شغلی پیش از وقوع آنهاست لذا این مطالعه با هدف بررسی ومقایسه اثربخشی مداخلات کنترلی مهندسی وغیر مهندسی بر روی سطوح ریسک و شاخص‌های ایمنی بهداشتی در یکی از صنایع سرامیک سازی انجام پذیرفت.
روش بررسی: روش بررسی این مطالعه از نوع پیش از مداخله و پس از مداخله است. پس از شناسایی وارزیابی اولیه خطرات توسط تیم کارشناسی و با استفاده از تکنیکFMEA ۶ بعدی، راهکارهای اصلاحی با اعمال سه روش کنترلی مهندسی، غیرمهندسی وتوام انجام و پس از گذشت ۵ ماه از اجرای مداخلات ،سیستم بار دیگر ارزیابی و RPN۲ بدست آمد و سطح شاخص‌های ریسک قبل وبعد از اجرای انواع کنترل ها بررسی گردید .
یافته ها: در مجموع ۱۶۳ریسک در صنعت مربوطه در ۸ واحد کاری شناسایی گردید. واحد تولید بدنه با میانگین عدد ریسک ۴۰۷ دارای بیشترین پتانسیل آسیب رسانی و واحد کوره با میانگین عدد ریسک ۲۶۱ دارای کمترین آسیب بود. بیشترین عدد اولویت ریسک (۵۷۰= RPN) مربوط به کار در ارتفاع و فعالیت روی پلت فرم اسپری بالمیل بود. بیشترین اثربخشی پس از مداخله در کاهش پارامتر احتمال ۰,۰۰۲ = P و اجرای مداخلات همزمان بدست آمد. بعداز اعمال مداخله سطح ریسک غیرقابل قبول با شماره ۳۴، به حد قابل قبول و متوسط رسید.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیشترین تاثیر کنترل‌های مهندسی بر روی کاهش شاخص احتمال وقوع، بیشترین تاثیر کنترل‌های غیر مهندسی بر بهبود کشف خطر، و بیشترین تاثیر کنترل‌های همزمان بر کاهش شدت خطر می‌باشند. اگردو موضوع هزینه و زمان برای مدیران کنترل ریسک مطرح نباشد، بکارگیری روش‌های کنترلی همزمان می‌تواند بهترین و اثر بخش ترین استراتژی مداخله باشد.
