مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی از دلایل عمده ناتوانی کارگران و کاهش بهره‌وری در کشورهای صنعتی می‌باشند. مطالعات نشان می‌دهند یکی از مشاغلی که باعث ایجاد اختلالات اسکلتی عضلانی می‌گردد، جوشکاری است. جهت بررسی علل این اختلالات، این مطالعه با هدف یافتن روابطی بین ارگونومی محیط کار و آنتروپومتری انسان، با میزان نیرو و گشتاور وارد بر مهرههای کمری جوشکاران، انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه پژوهشی، از دو روش مدل‌سازی و آنالیز در نرم‌افزار CATIA V۵R۲۰ و محاسبات دینامیک معکوس، جهت بررسی بیومکانیکی ستون فقرات۱۰ مانکن با آنتروپومتری مختلف، در ۲ حالت جوشکاری استفاده شد. همچنین با بکارگیری استانداردهای ایمنی و بهداشت شغلی موجود در نرم‌افزار، بر موقعیت حرکتی اندام‌های مدل‌ها قضاوت گردید.
نتایج: نتایج محاسبات دینامیک معکوس و نرم‌افزار کتیا نشان داد که با افزایش حدود ۱۳ درصدی قد کارگران آمریکایی، گشتاور و نیروی وارد بر مهرههای کمری ال۴ و ال۵، حدود۴۷-۴۵% افزایش می‌یابد. همچنین با افزایش طول بالاتنه و پایین‌تنه‌ی کارگران، درصد جمعیت کارگرانی که قادر به جوشکاری نیستند، افزایش یافت. مقایسه جوشکاری نشسته و ایستاده نشان داد که در حالت نشسته نیروی وارد بر مهره‌ها ۲۸-۲۶% بیش‌تر از حالت ایستاده می‌باشد.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه در مقایسه با استانداردهای جهانی از جمله NIOSH، نشان می‌دهد که با افزایش طول بالاتنه و پایین‌تنه جوشکاران، نیرو و گشتاور وارد بر مهرههای کمری افزایش یافته و به دلیل بالاتر بودن نیرو و گشتاور در حالت جوشکاری نشسته نسبت به ایستاده، خطر بیش‌تری جوشکاران سطوح کم ارتفاع را تهدید می‌کند.
