مقدمه: دیابت یک بیماری شایع در جهان و در کشور ما محسوب می گردد. عوارض هایپرگلیسمی می تواند در دراز مدت بر روی توانایی انجام کار اختلال ایجاد نماید. در دراز مدت هایپرگلیسمی مزمن یک خطر برای عملکرد شناختی محسوب می گردد. تصمیم سازی در مورد تناسب شغلی فرد دیابتی یکی از مقوله های مهم و پیچیده می باشد.
هدف: این پژوهش در نظر دارد با بررسی شواهد علمی، راهکارهای مناسبی جهت تصمیم گیری جامع تر برای ارزیابی تناسب شغلی این افراد ارائه نماید.
روش کار: در این مقاله مرروی آخرین منابع موجود و معتبرترین منابع بخصوص بانک‌های اطّلاعاتیScopus ،Science Direct ، Pub Med، Google Scholar، SID، وMagiran مورد ارزیابی قرار گرفت و جنبه‌های مختلف ارزیابی تناسب شغلی در افراد دیابتی از منظر هایپر گلایسمی مورد تحلیل قرار گرفت.
بحث و نتیجه گیری: ارزیابی خطر فردی و توانایی های فرد دیابتی در مقایسه وظایف لاینفک شغل مورد نظر در ارزیابی تناسب شغلی مهم می باشد و از یک فرد دیابتی تا فرد دیگر مبتلا به دیابت برحسب خطرات فردی و شغلی تصمیمات می تواند متفاوت باشد. اکثر افراد دیابتی در بیشتر مشاغل می توانند اشتغال داشته و بهره وری و کارایی مناسبی داشته و وظایف خود را بصورت ایمن انجام دهند. در خیلی از موارد با، حمایت کارفرمایان و تعدیل شرایط محیط کار بیماران دیابتی می توانند به طور ایمن و با کارایی مناسب به کار خود ادامه دهند.
