ابراهیم نظری پور آبدهگاه، مهدی جهانگیری، غلامحسین حلوانی، مرتضی محمدزاده، رضا قریب،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: مدیریت ریسک قلب از سامانه‌های مدیریتی مرتبط با بهداشت، ایمنی و محیط‌زیست به شمار رفته و با استفاده از آن ضمن شناسایی خطرات محیط کار، می‌توان نسبت به اولویت‌بندی اقدامات کاهش ریسک اقدام کرد و با تعیین میزان ارجحیت هر خطر، تصمیم‌گیرندگان می‌توانند در خصوص میزان تخصیص منابع موجود جهت مقابله با هر ریسک برنامه‌ریزی نمایند.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی خطرات موجود در یک صنعت فولاد با استفاده از شاخص پیش‌بینی کننده ریسک (PRI) شناسایی و ارزیابی شد. با استفاده از یک رابطه میانگین‌گیری هندسی شاخص ریسک برای هر خطر محاسبه شد و با استفاده از مدل میانگین متحرک MA(۲) شاخص پیش‌بینی کننده ریسک تعریف گردید. سپس باهم‌افزایی رویدادهای به وقوع پیوسته و شاخص پیش‌بینی کننده ریسک گستره‌های عددی این شاخص بر اساس وجود یا عدم وجود رویداد در سه حالت ایمن، اخطار و اقدام مشخص‌شده و خطرات شناسایی‌شده بر اساس این سه حالت رتبه‌بندی شد.
نتایج: در میان ۱۰۷ خطر شناسایی‌شده بالاترین امتیازات شاخص ریسک به خطر حریق (۷۴/۹) و خطر انفجار و پاشش ذوب بر روی افراد(۸۳/۷) اختصاص داشت. همچنین بیشترین فراوانی خطرات شناسایی شده به ایستگاه‌های کاری شارژ کوره (۲۵ خطر)، نظارت و پایش کوره (۱۴خطر) بوده و کمترین فراوانی خطرات شناسایی شده نیز به ترتیب مربوط به ایستگاه‌های کاری لجستیک و افزودن کمک‌ذوب، آنالیزگیری و سرباره گیری (یک خطر) تعلق داشت. ارزیابی خطرات نشان داد که بیشترین خطرات شناسایی شده (۴۸ خطر) در ناحیه اقدام قرارگرفته و نیازمند اقدامات سریع می‌باشد.
نتیجه‌گیری: شناسایی و ارزیابی خطرات موجود در صنایع با استفاده از شاخص‌هایی چون شاخص پیش‌بینی کننده ریسک که کاربردی ساده و سریع داشته و برای چند منظور قابل‌استفاده است می‌تواند باعث کاهش دوباره‌کاری‌ها و بهره‌گیری بیشتر از زمان گردد.
