عادل مظلومی، معصومه خدادادی، سودا پناهی،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
مقدمه و هدف: کمردرد یکی از اختلالات اسکلتی عضلانی شایع در میان شاغلین از جمله کارکنان اداری می باشد. در این رابطه جهت کاهش درد کمر و بازگشت به کار عوامل متعددی مؤثر میباشند. هدف مطالعه حاضر بررسی این عوامل بر بازگشت به کار کارمندان اداری با سابقه کمردرد میباشد.
روش بررسی: این مطالعه بر روی ۳۰۳ نفر از کارمندان اداری یک شرکت نفتی در جنوب کشور انجام شد. متغیرهای تحقیق با استفاده از پرسشنامهای که حاوی چهار بخش بود مورد مطالعه قرار گرفت. بخشهای پرسشنامه شامل مشخصات دموگرافیکی، متغیرهای شغلی و اطلاعات مربوط به کمردرد و مداخلات انجام شده جهت بازگشت به کار افراد بودند.
یافته ها: اکثر شرکت کنندگان مرد با رده سنی ۴۷-۳۵ سال، تحصیلات لیسانس با سابقه کار ۲۵-۹ سال بودند. اکثر کارمندان فعالیت ذهنی، فیزیکی و فشار زمانی متوسط تا زیاد داشتند. از ۳۰۳ نفر شرکت کننده، ۸۵ نفر(۱/۲۸ درصد) سابقه کمردرد داشتند. علت کمردرد در این افراد بیشترگرفتگی عضلانی بود (۵۲/۹درصد). بیشترین روش درمانی مورد استفاده در بین افراد فیزیوتراپی بود (۸/۵۱ درصد). حدود ۹۱ درصد از شرکتکنندگان مداخله فردی از نوع تغییر در سبک زندگی داشتند، همچنین،۲/۸۸ درصد مداخله شغلی بصورت تغییر در وضعیت بدنی حین انجام کار داشتند. بعلاوه، ۴/۶۲ درصد افراد از مداخله سازمانی بصورت انجام کار تیمی برخوردار بودند. متغیرهای سن، فعالیت فیزیکی و نیز روش درمان با مؤلفه بازگشت به کار ارتباط معناداری را از لحاظ آماری نشان دادند. در بحث مداخلات، هر گونه مداخله فردی، شغلی و سازمانی با مؤلفه بازگشت به کار دارای ارتباط معناداری بود.
نتیجه گیری: درافراد جوان تر و همچنین افراد با فعالیت فیزیکی کمتر، توانایی بازگشت به کار بیشتر نشان داده شده است و همچنین انجام فیزیوتراپی نسبت به سایر درمانها باعث تسریع در روند بازگشت به کار شده است. مداخلات فردی از قبیل تغییر سبک زندگی و انجام ورزش خاص و نیز مداخلات شغلی از قبیل تغییر در ایستگاه های کاری، تغییر در وضعیت بدنی حین انجام کار و همچنین مداخلات سازمانی از قبیل معاینات ادواری ویژه، انجام کار تیمی و کلاسهای آموزشی ویژه تاثیر زیادی بر احتمال بازگشت به کار افراد داشت.
