فصلنامه طب کار

---

چکیده: مقدمه: سروصدا به عنوان شایعترین آلایندۀ محیط های صنعتی علاوه بر ایجاد افت شنوایی، روی سیستم های دیگر بدن نیز می تواند اثر نامطلوب داشته باشد. مدارک متعددی به نفع تأثیر سروصدا بر روی سیستم قلبی عروقی در مطالعات به دست آمده است. یکی از راههای کاهش مواجهه با سروصدا استفاده از وسایل فردی حفاظت شنوایی می باشد. بطور تئوریک کنترل مواجهه با وسایل حفاظت فردی احتمالاً اثرات قلبی عروقی مواجهه با صدا را نیز کنترل می نماید. البته مطالعه خاصی در مورد این اثر وسایل حفاظت فردی صورت نگرفته است. در این مطالعه اثر استفاده از وسایل حفاظت فردی شنوایی در محیط پر سروصدا بر روی فشار خون دیاستولیک، سیستولیک و تعداد ضربان قلب ارزیابی شده است. روش بررسی: ‌طی یک مطالعه مداخله ای با تعداد نمونه ۳۰ نفرکارگر که حداقل ۸ ساعت در محل کار با سروصدای بالاتر از dB ۸۵ مواجهه داشتند ارزیابی شد. در ابتدا فشار خون و تعداد ضربان قلب آنها بعد از ۵ دقیقه نشستن در محل کار بین ساعات۱۱-۱۰ صبح در سه نوبت با رعایت شرایط استاندارد گرفته شد. پس ازآن ضمن توصیه به استفاده از گوشی و آموزشهای لازم در این زمینه، تمامی کارگران از نظر استفاده از گوشی تحت نظر قرار گرفتند. در حین استفاده از گوشی در طول ۲ هفته مجدداً فشار خون و ضربان قلب کارگران اندازه گیری شد. یافته‌ها: میانگین فشار خون سیستولیک بعد از استفاده از گوشی mmHg ۷۰/۵ کاهش یافت (۰۰۴۰/۰= (P. میانگین فشار خون دیاستولی بعد از استفاده از گوشی به میزان mmHg۱۳/۲ کاهش یافت (۰۵/۰=p ). اختلاف میانگین تعداد ضربان قلب قبل (۵۵/۷۰) و حین استفاده از گوشی (۸۱/۶۹) از نظرآماری معنی دار نبود (۶۳۵/۰=p ). نتیجه‌گیری: اختلاف مشاهده شده در فشار خون افراد با اینکه شاید از نظر بالینی اهمیت چندانی نداشته باشد، ولی از نظر آماری معنی دار بود.بنابراین توصیه به استفاده از وسایل حفاظت فردی در محیط های پرسروصدا علاوه بر کاهش اثر سروصدا برسیستم شنوایی، اثر این مواجهه شغلی را بر سیستم قلبی – عروقی نیز کاهش می دهد که می تواند از نظر بالینی اهمیت قابل توجه داشته باشد.

---

مقدمه: سرو صدا به عنوان قابل پیشگیری‌ترین آلاینده در محیط کار شناخته می‌شود. مهم‌ترین عامل ایجادکننده کاهش شنوایی ناشی از سرو صدا مواجهه طولانی مدت با صوت بالاتر از ۸۵ دسی‌بل و عدم استفاده از محافظت شنوایی است. با توجه به اهمیت استفاده‌ کارگران صنایع از وسایل حفاظت شنوایی، این مطالعه به منظور ارزیابی فراوانی و نحوه‌ استفاده‌ کارگران صنایع شهرستان یزد از این وسایل انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۶۴۸ نفر از کارگران صنایع مختلف شهر یزد انتخاب و از نظر مواجهه با صدای بالاتر از dB۸۵، استفاده از گوشی‌های حفاظتی و نحوه استفاده از گوشی و نیز آموزش نحوه استفاده از این وسایل تحت بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه‌ای در مورد نیاز به استفاده از گوشی، استفاده یا عدم استفاده از گوشی، استفاده از وسیله مناسب و دلایل عدم استفاده احتمالی از گوشی تکمیل شد. یافته‌ها: میانگین سنی کارگران ۶۷/۹±۸/۳۴ و میانگین سابقه کار ۲/۶±۹ سال بود. ۸۴ نفر(۲۱%) از گوشی استفاده می‌کردند که از این تعداد ۳۰ نفر(۷/۳۵%) به ‌طور صحیح از گوشی خود استفاده می‌کردند و ۵۴ نفر(۳/۶۴%) گوشی را به طریق صحیح استفاده نمی‌کردند. بین سن، سابقه کار، و درآمد کارگران و استفاده از وسایل حفاظت شنوایی رابطه آماری معنی‌دار بدست آمد و بیشترین علتی که کارگران برای عدم استفاده از گوشی عنوان کردند مشکل بودن استفاده از این وسایل بود. نتیجه‌گیری: با توجه به ماهیت قابل پیشگیری کاهش شنوایی ناشی از صدا، لزوم توجه به طراحی و تهیه لوازم حفاظت شنوایی با کیفیت بهتر و قابلیت استفاده راحت‌تر و نظازت بر نحوه‌ی استفاده از آنها توسط کارگران ضروری به نظر می‌رسد. ‌

---

مقدمه: حدود ۱۶% از افت شنوایی، مربوط به مواجهه با صدای محیط‌های کاری می‌باشد با توجه به این مطلب هدف این مقاله، بررسی ارتباط مواجهه با صدا و میزان افت شنوایی و تدوین یک مدل رگرسیونی برای آن بوده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی در سال ۱۳۸۸ بر روی ۱۰۶۲ کارگر شرکت ساخت و تولید کارخانه تراکتورسازی تبریز انجام گردید. مواجهه با صدای معادل بیش از ۸۵ دسی‌بل به عنوان عامل مواجهه و افت شنوایی به عنوان پیامد مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به سن، سابقه کار، مدت زمان کار روزانه در محیط‌های پر صدا و میزان افت شنوایی کارگران که در دوره مطالعه رخ داده بود از پرونده کارگران استخراج و در چک‌لیست جمع‌آوری داده‌ها ثبت گردید سپس برای ارتباط آنها یک مدل رگرسیونی ارائه گردید. یافته‌ها: از مجموع ۱۰۶۲ نفر کارگر تحت مطالعه، ۳۹۲ نفر (۹/۳۶٪) با صدای معادل یا بیش از ۸۵ دسی‌بل مواجهه داشتند (گروه مواجهه) و ۶۷۰ نفر (۱/۶۳٪) با صدای کمتر از ۸۵ دسی‌بل مواجهه داشتند (گروه غیرمواجهه) و میانگین افت شنوایی ناشی از صدا در همه کارگران ۸۹/۱۲ دسی‌بل بود. همچنین با افزایش سن، مواجهه با صدا و سابقه کار میزان افت شنوایی نیز افزایش یافت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه مبنی بر افزایش میزان افت شنوایی با افزایش مواجهه با تراز معادل صوت و افزایش سابقه کار، لزوم کنترل مواجهه و کنترل صدای محیط کار برای کاهش روند افت شنوایی کارگران مورد تاکید می‌باشد. برای صنعت مورد بررسی مدل رگرسیونی ارائه گردید که می‌تواند در پیش‌بینی کاهش شنوایی ناشی از صدا مورد استفاده قرار گیرد. کنترل صدا می‌تواند باعث کاهش هزینه‌های صرف شده جهت درمان و پرداخت غرامت برای کارگران آسیب‌دیده و بالتبع افزایش بازده کاری در کارگاه‌های تولیدی گردد.

---

مقدمه: مواجهه با صدا ممکن است نوعی از افت شنوایی حسی عصبی را ایجاد کند. افت شنوایی ناشی از صدا(NIHL) به عنوان یک بیماری شغلی شناخته شده است، اما اثر مواجهه تفریحی با صدا به صورت کامل مشخص نشده است. این مطالعه به ارزیابی اثر مواجهه تفریحی با صدا بر وضعیت شنوایی کمک خواهد کرد.
روش یررسی: این مطالعه از نوع مقطعی بر روی ۳۰۴ دانشجوی پزشکی انجام گرفت. شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی از بین دانشجویان پزشکی سال چهارم تا ششم تحصیل انتخاب شدند و با توجه به مواجهه تفریحی با صوت به دو گروه تقسیم شدند. ادیومتری مرسوم برای تمامی شرکت‌کنندگان انجام شد و آستانه‌های شنوایی در فرکانس‌های مختلف بین دو گروه مقایسه شد. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS (ورژن ۲۰) و آزمون‌های آماری Kolmogorov-Smirnov، Mann-Whitney، و Chi-Square آنالیز شدند.
نتایج:  میانگین سن شرکت‌کنندگان ۱۴/۳ ± ۱۸/۲۳ سال بود. در مجموع، ۷/۷۴% از شرکت‌کنندگان با صوت تفریحی مواجهه داشتند. متوسط مدت زمان مواجهه با صوت تفریحی ۹۱/۲ ± ۶۷/۴ سال بود. شایع‏ترین نوع مواجهه، مواجهه با موسیقی از طریق هدفون یا هندزفری (۳/۲۷%) بود. تمام آستانه‌های شنوایی در هر دو گروه در محدوده نرمال بود و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از لحاظ آستانه‌های شنوایی وجود نداشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که هر نوع از مواجهه تفریحی با صدا (موسیقی، مداحی، سخنرانی) در جمعیت جوان آستانه‌های شنوایی مرسوم را تحت تاثیر قرار نداده است.