دوره 4، شماره 3 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1391 )                   جلد 4 شماره 3 صفحات 40-34 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


، fooladi_mahta@yahoo.com
چکیده:   (9780 مشاهده)
مقدمه: بنزن، به عنوان یکی از ترکیبات آلی فرار در بسیاری از محیط‌های صنعتی بزرگ، کارگاه‌های کوچک، آزمایشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و حتی در محیط‌های اداری و منزل وجود دارد که مواجهه با آن می‌تواند منجر به بروز عوارض متعددی از جمله سرطان گردد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان کاهش بنزن موجود در هوا توسط گیاهان گلخانه‌ای دراسنا و عشقه می‌باشد. روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی آزمایشگاهی، در مجموع 6 گیاه 2 ساله دراسناDracaena deremensis)) و عشقه Hedera helix)) (از هر نوع 3 گیاه) تهیه و پس از آماده‌سازی و تطابق با شرایط محیطی(رطوبت نسبی، درجه حرارت و روشنایی) و درزگیری، مقدار 46 میکرولیتر بنزن به وسیله سرنگ هامیلتون به اتاقک تزریق گردید. سپس میزان غلظت بنزن در داخل محفظه در زمان و شرایط مختلف اندازه‌گیری و نمونه‌ها با روش میکرواستخراج از فاز جامد استخراج و با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی با دتکتور یونش شعله‌ای تجزیه و تعیین مقدار گردیدند. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان داد که غلظت بنزن در اتاقک حاوی گیاه عشقه با گلدان پس از 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت به ترتیب به میزان 12، 34، 50، 91 و 97 درصد نسبت به روز اول کاهش یافته است. همچنین غلظت بنزن در اتاقک حاوی گیاه دراسنای تنها در زمان‌های فوق به ترتیب به 18، 37، 94، 98 و 100 درصد نسبت به غلظت اولیه کاهش یافته بود. در حالی که غلظت بنزن در اتاقک حاوی گلدان و خاک به تنهایی پس از 2، 24، 48، 72 ، 96و 120 ساعت به ترتیب به 2، 21، 42، 55، 71 درصد نسبت به میزان اولیه کاهش یافته بود. میزان کاهش بنزن توسط دراسنا بیشتر از عشقه بود. نتیجه‌گیری: دراسنا و عشقه به طور قابل توجهی بنزن را جذب نموده است بنابراین می‌توان با قرار دادن این گیاهان در آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌های کوچک، منزل و محیط‌های مشابه حاوی بخارات بنزن، غلظت آنها را به طور قابل توجهی کاهش داد.
متن کامل [PDF 184 kb]   (2793 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: طب کار
دریافت: 1391/10/2 | پذیرش: 1392/10/26 | انتشار: 1392/10/26
* نشانی نویسنده مسئول: دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، دانشکده پردیس بین الملل، تلفن: 03518202632.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.