مقدمه: ارتعاش بدن بویژه ارتعاش دست‌– بازو، یک فاکتور کلیدی در ایجاد عدم آسایش راننده است که می‌تواند مقدمه ایجاد بیماری‌های شغلی مرتبط و حوادث رانندگی باشد. در این مطالعه تاثیر سیستم هیدرولیک فرمان بر ارتعاشات منتقله ‌به دست و بازوی راننده ‌بررسی شده است. روش بررسی: این مطالعه مقطعی به روش نمونه‌گیری آسان، در دو گروه خودروی کاملاً همسان (15 خودرو با فرمان هیدرولیک و 15 خودرو غیرهیدرولیک) انجام شد. اندازه‌گیری ارتعاش فرمان در سه محور و در سه حالت معین حرکت خودرو با استفاده از دستگاه ارتعاش‌سنج Bruel & Kjaer- 2231 انجام شد. نتایج با کمک نرم‌افزار SPSS ‌ و آزمون‌های تی و آنالیز واریانس دو طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: محور شتاب موثر برتر در دو نوع خودرو و در سه حالت اندازه‌گیری، محور Y به دست آمد‌. مقایسه نتایج با استاندارد 4 ساعته نشان داد در تمامی موقعیت‌های اندازه‌گیری شده شتاب موثر (rms) کمتر از حدود مجاز مواجهه و حدود است ( 05/0P<) ولی در مقایسه با مقادیر استاندارد 8 و 16 ساعته تعدادی از موقعیت‌ها بیش از حدود مجاز و مراقبت (‌05/0P<) و تعدادی نیز دارای اختلاف معنی‌داری نبودند(‌05/0P≥)‌ آنالیز واریانس دو‌ طرفه نشان داد متغیرهای سیستم فرمان، سرعت و دنده، ‌به تنهایی‌، همزمان و با اثر مشترک بر میزان ارتعاش منتقله به دست‌– بازوی راننده موثرند (‌05/0P<). نتیجه‌گیری: برخلاف ارتعاش تمام بدن که محور برتر شتاب‌، محور Z است، در ارتعاشات فرمان، محور برتر ، محور Y می باشد و فرمان های هیدرولیک می‌توانند به نحو موثری از انتقال ارتعاشات را به دست و بازوی راننده جاوگیری کنند و در خودروهای فاقد فرمان هیدرولیک کاهش ساعات کار می‌تواند به عنوان یک ابزار مدیریتی مفید مد نظر قرار گیرد.

واژه‌های کلیدی: ارتعاش دست‌– بازو، فرمان خودرو، هیدرولیک

متن کامل [PDF 131 kb]   (1473 دریافت)