دوره 7، شماره 3 - ( فصلنامه علمی تخصصی طب کار یزد 1394 )                   جلد 7 شماره 3 صفحات 18-11 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
چکیده:   (5683 مشاهده)

مقدمه: پالایشگاهها به‌ خاطر ارتباط تنگاتنگ با مواد، محصولات و فرآیندهای تولیدی خطرناک معمولاً بسترگاه بسیاری از حوادث و اتفاقات هستند. هدف از این مطالعه، آنالیز پیامد سناریوی نشتی گاز هیدروژن سولفید از واحد لخته‌گیری  پالایشگاه گازی فاز 2 و 3 پارس جنوبی و تعیین مرز خطر و حد آسیب‌رسانی این سناریو می‌باشد

روش بررسی: مطالعه صورت گرفته بصورت توصیفی تحلیلی و بطور مقطعی در پالایشگاههای گازی 2 و 3 پارس جنوبی صورت گرفت جهت ارزیابی چگونگی پخش و تأثیرگذاری سناریوی نشتی از نرم‌افزار PHAST نسخه 54/6 استفاده شد. برای این کار ابتدا سناریوهای مختلف نشتی را در این شرایط تعیین و سپس نسبت به شناسایی شرایط آب و هوایی تأثیرگذار در این سناریو اقدام گردید و در نهایت پیامدهای این سناریوها تعیین و مرز خطر و حد آسیب‌رسانی این سناریو برای نواحی تأثیرگذار و نواحی تحت تأثیر، در 2 سطح معیار LC و IDLH مشخص گردید.

نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که فاصله خطر، بر حسب متر در خصوص معیار LC50 for H2S Toxic Dispersionبرای محدوده تأثیرگذار(Restricted) برابر با 224 متر و فاصله خطر درخصوص معیار IDLH for H2S Toxic Dispersion برای نواحی تحت تأثیر(Impacted area) برابر با 386 متر می‌باشد. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که کمپ ENI  در فاصله 200 متری از فنس فاز 2 و 3 و در جهت جریان غالب بوده و در صورت وقوع نشتی آسیب انسانی فراوانی حاصل خواهد گردید. لذا بایستی سریعاً نسبت به تغییر مکان محل اسکان نیروها در کمپ و یا اتخاذ تدابیر کنترلی مهندسی اقدام فوری نمود.

نتیجه‌گیری: با بکارگیری اطلاعات مربوط به خطرات و نتایج آنالیزهای صورت گرفته و ارزیابی پیامدها در قالب تعیین محدوده خطر می‌توان با بکارگیری نرم‌افزارهای ارزیابی، جمعیتی میزان ریسک جمعی این سناریوهای فجایع را تعیین نمود و در قالب چنین مطالعه‌ای، نواحی و جمعیت تحت تأثیر مخاطرات صنعتی را از آسیب، رهایی داد.

واژه‌های کلیدی:

متن کامل [PDF 581 kb]   (2268 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ایمنی و حوادث ناشی از کار
دریافت: 1392/12/19 | پذیرش: 1394/10/21 | انتشار: 1394/10/21

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.