Ethics code: IR.ACECR.JDM.REC.1399.007
SALAJEGHEH S, Akhavan A, Hajihosseini َ. Determining optimal risk assessment model in construction projects (Case study: steel plant construction project. tkj 2020; 12 (1) :24-33
URL:
http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-961-fa.html
سلاجقه ساغر، اخوان آفرین، حاجی حسینی علیرضا. تعیین مدل بهینه ارزیابی ریسک در پروژههای عمرانی مطالعه موردی پروژه احداث کارخانه فولاد. فصلنامه علمی تخصصی طب کار. 1399; 12 (1) :24-33
URL: http://tkj.ssu.ac.ir/article-1-961-fa.html
دانشگاه علم و هنر ، akhavan@sau.ac.ir
متن کامل [PDF 670 kb]
(2027 دریافت)
|
چکیده (HTML) (3148 مشاهده)
متن کامل: (3764 مشاهده)
تعیین مدل بهینه ارزیابی ریسک در پروژههای عمرانی
مطالعه موردی پروژه احداث کارخانه فولاد
ساغر سلاجقه[1]، آفرین اخوان*[2]، علیرضا حاجی حسینی[3]
چکیده
مقدمه: بدون تردید شناسایی مخاطرات شغلی و مدیریت ریسکهای ایمنی و بهداشت، مهمترین مأموریت و مسئولیت نظام مدیریت ایمنی و بهداشت در سازمانها بوده است و اتخاذ برنامههای مدون جهت تحقق این مهم، کلید بهبود مستمر این نظام و ارتقای آن میباشد.
روش بررسی: این مقاله توصیفی– تحلیلی، بهمنظور تعیین روش بهینه ارزیابی ریسک در پروژههای عمرانی به رشته تحریر درآمده است. در این پژوهش با استفاده از مطالعات تحقیقات پیشین و جمعآوری نظرات خبرگان و پسازآن با استفاده از 3 تکنیک پرکاربرد، یک فعالیت مهم در صنعت ساخت فولاد بررسی و ارزیابی ریسک گردید. سپس ماتریس تصمیم بر اساس نقاط قوت و ضعف مدلها تشکیل شد و در انتها اولویتبندی این 3 روش با استفاده از روش تصمیمگیری تحلیل سلسله مراتبی صورت پذیرفته است.
نتایج: در این مطالعه 5 عامل کلیدی، میزان کاربرد در شناسایی خطرات، قابلیت استفاده در مراحل مختلف ارزیابی ریسک، قابلیت راستی آزمایی، سهولت کاربرد و نیاز آموزشی آن و هزینه، بهعنوان مهمترین معیارهای انتخاب یک تکنیک ارزیابی ریسک مشخصشده و روش FMEA بهعنوان روش برتر ارزیابی ریسک عنوان گردیده است.
نتیجهگیری: روش FMEA با توجه به قابلیتهایی که دارد بهعنوان روش بهینه ارزیابی ریسک پروژههای عمرانی معرفی شده است.
واژههای کلیدی: ارزیابی ریسک، پروژه ساختمانی،FMEA، FTA، JSA، AHP
مقدمه
با افزایش فعالیتهای صنعتی و گسترش فناوری و افزایش کاربرد ماشینآلات، روند بروز حوادث در محیطهای صنعتی نیز فزونی یافته است. در سیستمهای سنتی، پس از وقوع حوادث و بروز خسارات جبرانناپذیر، اقدام به بررسی علل حوادث میگردید و نقایص یک سیستم یا فرآیند تعیین میشد، اما امروزه به دلیل وجود انواع مختلف روشهای شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک، قبل از وقوع حوادث میتوان نقاط حادثهخیز و بحرانی را مشخص کرد و نسبت به پیشگیری از وقوع حوادث و کنترل آنها اقدام نمود.
شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک روشی ساختاریافته برای شناسایی و اولویت بندی ریسکها است. کلیه فعالیتهای واحدهای صنعتی نیازمند الزاماتی است که قصور از هرکدام میتواند به بروز پیامدهای ناگواری برای پرسنل، مشتریان داخلی و خارجی، فرآیندها، تولیدات، خدمات، محیط زیست، اعتبار سازمان و سایر دارائیها منجر شود (1). بدیهی است در پروژههای احداث شرکتهای فولاد به دلیل پیچیدگی فعالیتها، ریسکهای متعددی وجود دارد که نپرداختن به آنها میتواند منجر به حوادث ناخواسته و در مواردی غیر قابل جبران گردد. جهت پیشگیری از وقوع حوادث، ابتدا باید علل حوادث را بررسی نمود. ارزیابی ریسک یکی از مهمترین روشهای کنترل هدفمند خطرات در صنعت است که باید در سطوح و ابعاد مختلف یک فرآیند کاری بررسی گردد.
مهمترین مرحله و بخش در مدیریت ایمنی ارزیابی ریسک میباشد. جایی که ریسک هر خطر شناساییشده محاسبه میگردد و امکان تشخیص قابلقبول یا غیر قابلقبول بودن سطح ریسک فراهم میگردد (2). تحلیل ریسک استفاده از اطلاعات موجود بهصورت سیستماتیک برای تعیین خطرات است درحالیکه ارزشیابی ریسک شامل تصمیمگیری در مورد تحملپذیری خطر با توجه به برخی از معیارها است. کل فرآیند تجزیه و تحلیل ریسک و ارزشیابی ریسک، ارزیابی ریسک نام دارد (3). تکنیکهای ارزیابی ریسک با توجه به نوع پارامترهای مورد استفاده، به دودسته کمی و کیفی تقسیم میشوند. تکنیکهایی که با هدف تعیین درجه ریسک بر اساس روشهای صرفاً عددی یا آماری استفاده میشود، تکنیکهای کمی هستند. روشهای استفاده از پارامترهایی که درجه خطر را بر اساس مشاهدات، ارزیابیهای دستهای یا اندازهگیریهای غیر عددی تعیین میکنند، بهصورت روشهای کیفی نامیده میشوند. برای مثال، اگر پارامتر شدت برای تعیین درجه ریسک استفاده شود، روش مربوطه یک روش کیفی است. ازآنجاکه هیچ واحد سنجشی برای اندازهگیری شدت از نظر عددی وجود ندارد (4).
تکنیک آنالیز تأثیر حالات شکست و خطا (Failure Modes and effective Analysis (FMEA)) یک ابزار نظامیافته بر پایه کار گروهی است که در تعریف، شناسایی، ارزیابی، پیشگیری، حذف یا کنترل حالات خطا و اثرات بالقوه آن در یک سیستم، فرایند، طرح یا خدمت به کار گرفته میشود. بهبیاندیگر FMEA یک روش تحلیلی در ارزیابی ریسک است که میکوشد تا حد ممکن خطرات بالقوه موجود در محدودههایی که در آن ارزیابی ریسک انجام میشود و همچنین علل و اثرات مرتبط با آن را شناسایی و ارزیابی کند. روش FMEA یکی از روشهای تجربه شده و بسیار مفید برای شناسایی، طبقهبندی، تجزیه و تحلیل خرابیها و ارزیابی مخاطرات و ریسکهای ناشی از آنهاست. به کمک این روش میتوان خرابیها را ریشهیابی و از بروز آنها جلوگیری نمود (5).
تکنیک تجزیه و تحلیل ایمنی شغلی (Job Safety Analysis (JSA)) یکی از روشهای پیشگیری از حادثه و آنالیز ریسک میباشد که دارای سابقه استفاده زیادی میباشد و از سال 1930 تاکنون این تکنیک ساده در صنایع مختلف بکار گرفته میشود. این تکنیک یکی از ابزارهای مدیریتی جهت شناسایی و کنترل خطرات میباشد. JSA عبارت است از بررسی سیستماتیک یک شغل بهمنظور شناسایی خطرات بالقوه آن و تعیین روش کنترلی مناسب JSA، شناسایی خطرات بالقوه و توصیه به امنترین راه برای انجام کار است (6).
تکنیک آنالیز درخت خطا (Fault Tree Analysis (FTA)) برای تجزیه و تحلیل منطقی خطاهای فرآیند و امکان برآوردههای احتمالی یک عیب یا حادثه بهصورت کمی یا کیفی است. این تکنیک برای تجزیه و تحلیل رویدادها، متکی بر یک روش قیاسی، بدینصورت که تجزیه و تحلیل از یک رویداد اصلی (کل) شروع شده و علل بهوجودآورده آن در قالب رویدادهای میانی و پایانی (جزء) شناسایی و تعیین میشود. از تکنیک FTA میتوان در رویدادهای مطلوب یا رویدادهای نامطلوب استفاده نمود. تکنیک FTA یا درخت خطا یکی از قویترین ابزارهای تجزیه و تحلیل فرآیندها ایمنی سیستم، بهویژه در هنگام ارزیابی سیستمهای بسیار پیچیده و دقیق میباشد. آنالیز درخت خطا FTA ، نموداری تصویری و متشکل از کلیه علل منطقی است که میتواند هر یک بهتنهایی و یا مجموع منجر به یک حادثه نهایی شود. درخت خطا از نمادهای مختلفی تشکیل شده است که به تحلیلگر در نمایش نوع رویدادها و ارتباط آنها با یکدیگر کمک مینماید (7).
امروزه پیچیدگی سازمانها، هزینههای بالای عملیات، وسعت تشکیلات سازمانی، لزوم شیوههای تصمیمگیری مناسب و اخذ تصمیمات مستدل را برای مدیران روشن میسازد. آنچه مدیران بیش از هر چیز به آن نیازمندند، ابزاری راحت، مطمئن و علمی برای یاری آنان در انجام تصمیمات است که پیوسته یا گه گاه با آن مواجه میشوند. ابزار تصمیمگیری Multiple Criteria Decision Making (MCDM) در حال حاضر در علوم مختلف و تصمیمگیریهای استراتژیک سازمانها بهسرعت در حال پیشرفت بوده و با توجه به داشتن پایگاه علمی مشخص و قابلیت مقایسه در روشهای گوناگون بهعنوان روشهای قابلاعتماد و البته موردعلاقه نزد مدیران تصمیمگیر تبدیلشدهاند. استفاده از این ابزار در حال حاضر در مباحث HSE و موضوعات مربوط به آن در سازمانها و شرکتهای دانش بنیان نیز واردشده و اساس تحقیقات و تصمیمات جدید میباشد (2).
فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (Analytic Hierarchy Process (AHP)) یکی از جامعترین سیستمهای طراحیشده برای تصمیمگیری با معیارهای چندگانه است. این تکنیک امکان فرموله کردن مسئله را بهصورت سلسله مراتبی فراهم میآورد و همچنین معیارهای مختلف کمی و کیفی را در نظر گرفته و امکان تحلیل حساسیت روی معیارها و زیرمعیارها را دارد، همچنین بر مبنای مقایسههای زوجی بنا شده که قضاوت و محاسبات را تسهیل میکند و میزان سازگاری یا ناسازگاری تصمیم را نشان میدهد. از مزایای ممتاز این روش در تصمیمگیری چند معیاره است. با توجه به سلسله مراتبی بودن ارتباط الگوهای ارزیابی ریسک و معیارهای وابسته آن و با توجه به مزیتهای AHP که در بالا شرح داده شد و همچنین سهولت تصمیمگیری با استفاده از این مدل MCDM در این پژوهش نیز جهت اولویتبندی گزینهها (متدها) از این روش بهره گرفتهشده است. در این تحقیق تکنیکهای FTA، FMEA و JSA مورد مطالعه و مقایسه قرارگرفتهاند (2).
Podgórski از AHP برای انتخاب شاخصهای اصلی عملکرد، ارزیابی عملکرد عملیاتی سیستم ایمنی و بهداشت حرفهای استفاده کرد. معیارهای مورداستفاده در این مطالعه مشخص بودن، قابلیت سنجش، قابلیت دستیابی، معین بودن و زمان محسوب میشوند (8). Joozi و همکاران در ارزیابی خطرهای ایمنی و بهداشتی واحدهای مختلف کارخانه لولهسازی اهواز در سال 86 و برای ارزیابی و مدیریت خطر ایمنی، زیستمحیطی با هدف شناسایی مخاطرات احتمالی کنترل و کاهش سطح ریسک از روش ویلیام-فاین استفاده کرد و نتیجه گرفتند که روش ویلیام فاین روشی مناسب میباشد (9).
یکی از موارد مهم در ارزیابی ریسک تأثیر قضاوتهای شخصی ارزیابها در تعیین میزان ریسک است. Xiang و همکاران برای آنالیز و ارزیابی ریسک ایمنی در تونلهای شناور غوطهور در آب از تکنیک AHP در محیط فازی استفاده کردند و نشان دادند که پس از آنالیز و رتبهبندی ریسکها، میتوان با اندازهگیری معین و دقیق تعیین پارامترهای مؤثر بر ریسک، تأثیر قضاوتهای شخصی ارزیاب هوا را در فرایند ارزیابی ریسک به حداقل رساند و با تعیین عوامل مؤثر برافزایش سطح ریسک و میزان درجه تأثیرگذاری آن بهصورت هدفمند، سطح ریسک را در تونلهای شناور غوطهور کاهش داد (10). Zheng و همکاران AHP را برای ارزیابی ایمنی کار در محیطهای گرم و مرطوب مورداستفاده قرار دادند. عوامل اصلی مورد استفاده در این مطالعه عبارتاند از: کار، محیطزیست و کارگران، درحالیکه عوامل فرعی عبارتاند از محیط کار، شدت کار و مدتزمان کار، درجه حرارت، رطوبت، سرعت جریان هوا و شدت تابش حرارت، آموزش ایمنی و تجهیزات حفاظت شخصی (11).
Wang و همکاران AHP فازی غیرخطی را برای ارزیابی خطر یک معدن زغالسنگ تبیین نمودند. عوامل خطر در این مطالعه شامل معیارهای مدیریتی، محیطی، عملیاتی و فردی میباشند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش برنامهریزی ترجیحی فازی لگاریتمی استفادهشده است (12). Guneri و همکاران AHP فازی را برای انتخاب بهترین روش ارزیابی خطر در عملیات ایمنی شغلی برای شرکتهای کوچک و متوسط با در نظر گرفتن معیار، کاربرد، هزینه و حساسیت استفاده نمودند (13). Wenkai نیز در سال 2016 از AHP فازی بهمنظور ارزیابی ریسک حمل کالاهای خطرناک در حملونقل هوایی در کشور تایوان انجام داد و با بازنگری در ماتریس ارزیابی مدلی را بدین منظور مشخص نمود (14). عدم قطعیت بسیاری از پارامترهای موثر بر ریسک یکی از مشکلات در فرایند ارزیابی ریسک است که در سال 2011، Nieto-Morote & Ruz-Vila با استفاده از تکنیک فازی AHP بهعنوان یک متدولوژی برای ارزیابی ریسک ایمنی در زمانی که پارامترهای مؤثر بر ریسک که دارای شرایط عدم قطعیت میباشند، پیشنهاد دادند. آنها در مقاله خود اشاره نمودند که از این الگو میتوان بهمنظور شناسایی و رتبهبندی عوامل مؤثر بر ریسک و ارائه راهکاری جهت کاهش سطح ریسک استفاده نمود (15). Zeng و همکاران در سال 2007 یک رویکرد ارزیابی ریسک برای کنترل ریسکها در فرایندهای ساختوساز پیچیده ارائه نموده است. در حالی از AHP برای اولویتبندی عوامل خطر استفاده نمود که روش تصمیمگیری مبتنی بر فازی بهمنظور ارزیابی ریسک پروژههای ساختمانی بکار گرفته شد (16).
Kokangül (2017) از روش Fine Kinny و AHP برای ارزیابی خطرات در یک شرکت تولیدی بزرگ استفاده نمود. خطرات از طریق AHP اولویتبندی شدند و با استفاده از روش Fine Kinny مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بهدستآمده از این دو روش برای شناسایی فواصل کلاس خطر با استفاده از AHP مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت (17). استفاده از AHP و شبیهساز پویایی برای ارزیابی ایمنی حریق در تونلها با استفاده از مؤلفههای مونوکسید کربن، اکسیژن، دما و دیدمستقیم، موضوعی بود که در سال 2010 توسط Fera & Macchiaroli به رشته تحریر درآمد (18). Ilbahar و همکاران (2018) در مطالعهای بهمنظور ارزیابی ریسک مخاطرات ایمنی و بهداشتی شغلی در بخش حفاری یارد ساخت در یک مجتمع صنعتی از یک مدل پیشنهادی یکپارچه سهبعدی فازی فیثاغورث (PFPRA) استفاده نمودند. این مدل شامل Fine kinney، تحلیل سلسله مراتبی فازی فیثاغورس (PFAHP) و یک سیستم استنتاجی فازی بود. هدف این تحقیق اولویتبندی روشهای ارزیابی ریسک،FMEA، FTA، JSA در پروژههای عمرانی است.
روش بررسی
این تحقیق، توصیفی پیمایشی میباشد و به لحاظ هدف، کاربردی است که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و در سطح پروژه فولاد سازی در فاز ساخت صورت گرفته است. ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻭﺍﺣﺪ صنعتی فولاد ﺩﺭ ﺷﻬﺮ کرمان انجامشده ﺍﺳﺖ. نمونه این تحقیق را کارشناسان و مدیران مرتبط با مباحث ایمنی در پروژههای در حال احداث و در حال فعالیت صنایع فولاد شهر کرمان تشکیل دادند. در مرحله نخست انجام این پژوهش ابتدا با مطالعه و مرور تحقیقات و مطالعات پیشین مهمترین معیارهای انتخاب یک تکنیک ارزیابی ریسک در قالب 5 معیار مهم شناسایی گردید. این معیارهاپرتکرارترین معیارهای مورد استفاده بوده و در بسیاری از مجامع علمی پذیرفته میباشد.
در گام بعدی، یکی از فعالیتهای مهم در فاز ساخت پروژه ساختمانی فولاد انتخاب و ارزیابی ریسک فعالیت آن را بر اساس 3 تکنیک FMEA، FTA و JSA انجام شد.
در مرحله سوم با استفاده از نتایج مرحله قبلی ماتریس مقایسات زوجی گزینهها را بر اساس معیارها و نسبت به یکدیگر تشکیل و با استفاده از تکنیک AHP که از تکنیکهای پرکاربرد تصمیمگیری با معیارهای چندگانه میباشد، بهترین گزینه و یا در واقع تکنیک بهینه ارزیابی ریسک در صنعت ساخت فولاد انتخاب گردید.
در مرحله آخر نیز راستی آزمایی موضوع و تصمیمگیری انجامگرفته با استفاده از محاسبه نرخ ناسازگاری انجامگرفته است.
شکل 1 نمایش گرافیکی و درختواره مسئله بهمنظور استفاده در تحلیل سلسله مراتبی را نشان میدهد.