فصلنامه طب کار

چکیده

مقدمه: حوادث سومین عامل مرگ و میر در جهان و دومین عامل مرگ در کشور ما می باشد. شناسایی عوامل موثر در حوادث شغلی، می تواند در پیشگیری از این حوادث مفید باشد. یکی از این عوامل، متغیرهای شناختی می باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و خودتنظیمی با حوادث شغلی کارکنان یک شرکت صنعتی می باشد. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی-همبستگی، جامعه آماری کلیه کارکنان صف شاغل در یک شرکت صنعتی می باشند (1160=N). تعداد 265 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان با استفاده از مقیاس های خودکارآمدی ایمنی، تمرکز تنظیمی برای کار و نرخ گزارش دهی رویدادها مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چندگانه و در بخش اعتباریابی از تحلیل عاملی تائیدی با استفاده از نرم افزار AMOS-21 و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم ازار SPSS-19 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، ضریب همبستگی بین خودکارآمدی ایمنی با حوادث شغلی منفی و معنی دار می باشد (0001/0< P). همچنین ضریب همبستگی بین تمرکز پیشگیری با حوادث شغلی منفی و معنی دار می باشد (0001/0< P). ضریب همبستگی بین تمرکز پیشبردی با حوادث شغلی مثبت و معنی دار می باشد (0001/0< P). تحلیل رگرسیون با روش مرحله ای نشان داد از میان 3 متغیر مستقل فقط دو متغیر تمرکز پیشگیری و خودکارآمدی ایمنی جواز ورود به معادله رگرسیون را پیدا کردند (174/0R2=، 0001/0> P). بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر اهمیت دو متغیر شناختی تمرکز پیشگیری و خودکارآمدی ایمنی را به عنوان پیش بین های حوادث شغلی نشان می دهد. بنابراین توصیه می شود به منظور گزینش افراد برای محیط های پرخطر و همچنین در دوره های آموزشی، بر این متغیرها تاکید شود.